Ana Oosting – Breaking Waves

Het werk van de Nederlandse kunstenaar Ana Oosting (1985) benadrukt de onderlinge verbondenheid van alle levende wezens, zowel menselijke als meer-dan-menselijke entiteiten. Haar benadering reikt verder dan de levende wereld. Met behulp van uiterst nauwkeurige patronen van zorgvuldig gemaakte, herhalende ‘waterbom-vouwen’ laat zij haar materialen tot leven komen. Ze belichaamt het idee dat zelfs niet-levende materie kan reageren en handelen, in plaats van slechts een object te zijn dat aan de menselijke wil onderworpen is. Oosting maakt werk met materialen, in plaats van werk van materialen.

Voor haar eerste grote museale solotentoonstelling creëerde Oosting de enorme site-specifieke installatie Breaking Waves, die de zee naar het museum brengt. Dit kinetische werk is geïnspireerd op de golfpatronen van de Noordzee. Van de voorkant gezien lijken de tien zachte zeewezens moeiteloos door de lucht te zweven, maar naarmate je door de ruimte beweegt, transformeert de groep zich geleidelijk tot een dynamisch zeelandschap. Hun aanwezigheid wordt begeleid door een symfonie van natuurlijke geluiden die een diepe verbondenheid met de omgeving versterkt. Iedereen kan iets anders horen – van het gezang van een walvis tot het gefluister van de kustwind of het donderende geluid van golven die tegen de kust slaan.

Onderzoek en samenwerking zijn essentieel in Oosting’s artistieke praktijk. Ze werkt nauw samen met wetenschappers uit verschillende disciplines, waarbij haar achtergrond in zowel neurobiologie als beeldende kunst zich verweeft in haar werk.

Beeld:
Ana Oosting – Changing the Gaussian Curvature II, 2022. Collectie: Singer Museum Laren. Foto door Pieter Kers op Art Rotterdam