Peter Zegveld | Wat beweegt…

Al sinds de jaren tachtig maakt Peter Zegveld (Den Haag, 1951) theater, muziek en beeldende kunst. Maar pas de laatste jaren vloeien al deze disciplines volkomen samen in zijn beelden en installaties. Deze zomer is in Rijksmuseum Twenthe een groot overzicht te zien van werk van Zegveld, waarin de theatrale, auditieve en beeldende elementen tot een ultieme synthese komen.

Een fles met daarin een ballon die zichzelf als een geest opblaast, twee koppen van hout die over elkaar heen tuimelen in een langzaam ronddraaiend rad of een grote kist die plotseling opspringt. Het zijn voorbeelden van typische Zegveld-installaties. Ze bewegen en maken geluid. Ze zijn vaak grappig en vindingrijk, zoals de geest die wil ontsnappen uit de fles. Of ze brengen je even van je stuk, om vervolgens een glimlach op je gezicht te toveren, zoals de opspringende ‘plofkist’.

Maar hoe inventief of lichtvoetig de werken ook zijn, altijd komt bij Zegveld de ernst om de hoek kijken. ‘Mijn thema is de kwetsbaarheid van de mens’, aldus de kunstenaar. De mens die wordt geboren met als enige en onafwendbare zekerheid dat hij zal sterven. En in de tussentijd moet die mens zich zien te redden in dit bestaan. Om die tijd vreugdevol te maken, fixeert Zegveld in zijn werk ‘momenten’. Momenten die ons herinneren aan ons noodlot of aan onze fundamentele driften. Momenten die ons herinneren aan wie we zijn. Maar bij Zegveld zijn die momenten nooit statisch of bevroren. Altijd is er beweging.