Frans van Tartwijk (1963, NL) schildert op zijn, meestal kleine, zorgvuldig geschilderde werken mensen in groepen, paren of alleen. Hij werkt in een stijl die het midden houdt tussen realisme en cartoons, in geconcentreerde, maar soms ook wringende, kleuren. Van Tartwijks uitgangspunt zijn bekende, familiaire beelden, die zodanig zijn veranderd, verdraaid en vereenvoudigd dat de oorspronkelijke betekenis verloren lijkt te zijn gegaan. Deze absurde situaties en de poses en lichaamstaal van de figuren die in zijn werk voorkomen zijn vaak grappig, maar hoewel zij hun rol met overtuiging spelen, zijn deze beelden ook melancholiek. Lawrence James Bailey (1976, UK) onderzoekt in zijn meest recente serie de scheiding tussen natuur en samenleving. Hij herkadert geïdealiseerde rurale omgevingen als grauwe, bijna dystopische plekken die worden bewoond door onzichtbare gemeenschappen. Hoewel Bailey zelden steden afbeeldt in zijn werk, zinspeelt hij continu op hun aanwezigheid. Visuele hints als elektriciteitsmasten, achtergelaten auto’s of lege bierblikjes fungeren als stand-in voor negatieve kenmerken die gewoonlijk geassocieerd worden met uitdijende steden. Door deze zaken te overdrijven tot in het ironische, bekritiseert Bailey opvattingen die pre-industriële of confessionele leefwijzen uitdragen terwijl de moderne wereld door hem gelijktijdig wordt gepresenteerd als een onontkoombare realiteit die eerder aandacht verdient dan minachting.
Tekst: Tom Coggins
Bezoekers over A miracle will happen | Frans van Tartwijk en Lawrence James Bailey