We may have all come on different ships, but we’re in the same boat now – Sarah van Sonsbeeck

Wat verbindt de geschiedenis van de Oude Kerk in Amsterdam met het actuele vraagstuk van migratie? Deze vraag bracht kunstenaar Sarah van Sonsbeeck op de verweving van de Oude Kerk met de zee. Vroeger was de kerk niet alleen een van de weinige publieke, overdekte plekken waar zeilen en netten konden worden hersteld en zeehelden begraven werden. Ook werd het tongewelf met scheepstimmertechnieken vervaardigd als een omgekeerde romp van een boot. Een gedeelte van het kerkgebouw heeft dan ook niet voor niets de traditionele benaming ‘het schip’. In de kerk zijn zelfs fragmenten van beschilderingen te vinden die ook op zeemanstatoeages voorkwamen. Met de tentoonstelling doet de zee opnieuw intrede in de kerk, om de bezoeker tot nadenken aan te zetten over de vroegere, als ook de huidige betekenis van het monumentale gebouw.

In 2012 maakte Van Sonsbeeck haar Anti Drone Tent uit reddingsdekens, een materiaal gebruikt om het lichaam warm te houden en waaronder men onzichtbaar wordt voor drones. De actualiteit rondom vluchtelingen heeft de betekenis van de gouden Mylar deken beduidend veranderd. Regelmatig tonen mediabeelden vluchtelingen verpakt in goud, als geabstraheerde vormen, na een verschrikkelijke overtocht op zee. Juist op dit gouden, beschermende materiaal, zowel opzichtig als flinterdun, wil Van Sonsbeeck reflecteren in de Oude Kerk, een eeuwenoud gebouw dat van origine ook een bescherming en behuizing biedt.