GRIMM presenteert met trots twee solo-exposities van Lucy Skaer (1975, Cambridge), die tegelijk te zien zullen zijn in beide galerieruimtes in Amsterdam. Skaers eerste solotentoonstelling in Nederland verenigt de hoogtepunten uit haar oeuvre van de afgelopen tien jaar. In de nieuwe expositieruimte aan de Keizersgracht zullen een aantal van Skaers meest iconische werken te zien zijn, waaronder Black Alphabet, dat in 2009 voor de Turner Prize werd genomineerd. Aan de Frans Halsstraat zal onder meer Sticks & Stones getoond worden, een reeks monumentale sculpturen waaraan Skaer recentelijk nieuwe werken heeft toegevoegd.
Skaer koestert een fascinatie voor de transformatie van materie en voor objecten die de binding met hun originele tijd en plaats verloren lijken te zijn. In haar werken treedt vaak een hergebruik op van bestaande vormen, zoals die van andere kunstwerken of de modules waarin rauw materiaal aangeleverd wordt (zoals staven, planken en blokken). Betekenis is veranderlijk. Meerdere werken in deze tentoonstelling keren zich als het ware inwaarts en achterstevoren en ontlenen hun vorm aan eerdere werken. Een enorme zwarte tekening, opgebouwd uit ontelbare potloodstreken, is een samensmelting van eerdere tekeningen die Skaer in een soortgelijke techniek maakte en draagt al hun afbeeldingen verstrikt en overlappend in zich.
Sticks & Stones (2013 – 2016) is een progressie van sculpturale kopieën, waarbij elk exemplaar rechtstreeks gemodelleerd is op zijn voorganger. De eerste sculptuur werd gemaakt van een dwarsdoorsnede van een groot stuk gezonken mahoniehout, dat tot aan zijn ontdekking meer dan honderd jaar op de bodem van een rivierbedding in Belize had gelegen. Het hout werd vervolgens ingelegd met restmateriaal, stalen en prototypes die de kunstenares nog in haar studio had op het moment dat ze verhuisde uit New York. Andere werken, zoals de serie prenten die tot stand kwam met behulp van de originele platen waarmee het voorpaginanieuws van The Guardian Newspaper gedrukt werd, fungeren als een datumstempel vanaf welk moment de tijd zich langzaam terug trekt.
Terugkijkend op twee grote overzichtstentoonstellingen, in 1974 en ’75, schreef kunstenaar Anne Truitt:
De kracht van deze geconcentreerde en ongekende aandacht voor mijn werk, en voor mijzelf, overspoelde me als een vloedgolf. De objecten waaraan ik jarenlang had gewerkt werden de zichtbaarheid ingetrokken en, velen van hen voor de eerste keer, geopenbaard aan het publieke oog. Maar het was niet dit aspect van de situatie wat me in verwarring bracht. De werken spraken voor zichzelf, namen elk hun eigen ruimte in, waren intact. Ik was zelf degene die, hoe langer en intenser we werkten, er niet in leek te slagen die positie te bereiken.
Bezoekers over Lucy Skaer — Past Shows – Keizersgracht