Jean Dubuffet: The Deep End

Het Stedelijk toont voor het eerst alle werken die het van Dubuffet in de collectie heeft. Hoe kunnen gedachten, die alle kanten op schieten, verbeeld worden in een schilderij? En hoe kun je in een kunstwerk een wereld tonen die verder gaat dan de objectieve waarneming? Het hield Dubuffet vanaf de jaren veertig altijd bezig.

De eerste zaal van de tentoonstelling laat schilderijen en litho’s uit de jaren 50 zien, een periode waarin Dubuffet experimenteerde met in de schilderkunst ongebruikelijke materialen, zoals asfalt. Ook in de compositie schept hij bewust verwarring, want hij mengt twee perspectieven door elkaar: de opwaartse blik en het panoramisch perspectief. In de tweede zaal ligt de nadruk op schilderijen en sculpturen uit de jaren 60, toen Dubuffet aan een ‘irrationele wereld’ werkte, in een cyclus waarin hij figuren, landschappen en objecten reduceerde tot een wirwar van zwarte lijnen tegen een witte ondergrond met kleuraccenten. Het resultaat is een verwarrende illusie van holtes en uitstulpingen.