Vanaf dit voorjaar staan op de binnenplaats van het Stedelijk museum Breda een aantal abstracte sculpturen van Helen Vergouwen (Rucphen, 1960). Met hun matte, roestkleurige ‘huid’ als gemene deler tonen ze hoe Vergouwen een beperkte set minimalistische vormen combineert in steeds verrassende, ritmische composities.
De eenvoud van de monumentale werken is misleidend. Vergouwen streeft naar evenwicht in alle opzichten: tussen dicht en open, dik en dun, groot en klein, horizontaal en verticaal, rond en recht, vol en leeg. Kenmerkend is haar aandacht voor dat wat er niet is. De open ruimte speelt net zo goed mee als de vaste volumes en ontstaat er interactie tussen zichtbare en niet-zichtbare vormen. Via de doorkijkjes weerspiegelt niet alleen de omgeving maar komt ook licht binnen: doordat sommige oppervlakken oplichten en andere in de schaduw blijven, wordt de structuur– al naar gelang de stand van de zon – steeds op een andere manier benadrukt.
De onderlinge verhouding van de open en gesloten vormen roept ook emoties op. Waar brede lijnen dicht bij elkaar komen, kan een gevoel van overweldiging of beklemming ontstaan, terwijl de openheid op andere plekken juist bevrijdend werkt. Maar in alles voel je de rust, het resultaat van Vergouwens voortdurend streven naar een perfect evenwicht.
Di - Vr : 11.00 - 17.00
Za - Zo : 10.00 - 17.00
Bezoekers over Helen Vergouwen – Evenwicht in cortenstaal
Ik wil je graag blijven volgen....