Emma Talbot: Sirenen uit de diepte

In multimediale werken verkent Emma Talbot (1969) het menselijke bestaan als een droomachtige, soms beklemmende ervaring tussen bewust -en onderbewustzijn, het alledaagse en het mythische. Poëtische teksten, lichte materialen, vloeiende lijnen en decoratieve patronen zijn kenmerkend voor haar werk. Sirenen uit de diepte in GEM is Talbots eerste museale solotentoonstelling buiten haar thuisland het Verenigd Koninkrijk.

Van tekeningen en sculptuur tot textiel en geluid: in vele gedaanten trekken de vrouwfiguren van Emma Talbot aan de toeschouwer voorbij. De gezichtsloze wezens verkeren vaak in herkenbare situaties; een figuur stapt uit bed en werpt een blik op een telefoon, ergens anders pakt iemand iets uit een medicijnkastje. Ze belanden ook in vreemde, onheilspellende avonturen, waarbij ze in een diepe afgrond tuimelen of bijna worden geraakt door een bliksemschicht. In veel van haar werk streeft Talbot naar een bepaalde vluchtigheid, waarbij zij wil raken aan de tijdelijkheid van een idee, een gesprek en uiteindelijk ook elk menselijk leven.

De tentoonstelling in GEM omvat zowel nieuw als bestaand werk in een chronologisch parcours van geboorte naar dood. Talbot verbeeldt begin en eind als twee epische momenten die iedereen heeft meegemaakt of zal meemaken, maar die niemand zich kan herinneren of voorstellen. Tussen die mijlpalen verloopt het leven als een slaapwandeling: een tijdelijk schemergebied dat geschiedenis en toekomst met elkaar verbindt. De kunstenaar geeft dit vorm in een tien meter lange installatie van acrylverf op zijde die een centrale plek inneemt in de tentoonstelling (21st Century Sleepwalk, 2018).Vrij in de ruimte hangend, ademt het werk een opvallende lichtheid. Daarmee verworden de scènes op het doek tot een visuele stream of consciousness.

Het onderbewustzijn heeft Talbots speciale belangstelling. Zij probeert grip te krijgen op de tijdgeest, juist door zich te richten op het ongrijpbare: de onderstromen van het menselijk bestaan. In de tentoonstelling verbindt zij de hedendaagse maatschappij met verhalen uit de antieke geschiedenis en refereert daarbij aan poëzie en literatuur via (zelf)geschreven tekst. Tegelijkertijd zijn de werken nauw verweven met het persoonlijk leven van de kunstenaar. “Alles waar ik tijdens het creëren mee bezig ben, wordt vertaald in mijn werk – herinneringen, mijn omgeving, gedachtes over wie ik nu eigenlijk precies ben”, aldus Talbot.