De Wereld van Pyke Koch

Pyke Koch (1901-1991) wordt gezien als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het magisch realisme in Nederland. Het Centraal Museum toont zijn werk in de context van dat van tijdgenoten als Carel Willink, Charley Toorop en Georg Grosz. Koch werd na de oorlog veroordeeld voor zijn fascistische sympathieën en mocht een jaar niet exposeren. Maar zijn vrienden en collega’s bleven hem trouw. In 1950 vertegenwoordigde hij met een paar collega’s Nederland op de 25ste Biënnale van Venetië. En in 1955 kreeg hij van Willem Sandberg, oud-verzetsman en directeur van het Amsterdamse Stedelijk Museum, een solo-presentatie. Inmiddels was hij nieuwe wegen in zijn werk aan het exploreren; hij schilderde een reeks portretten en voorstellingen die sterk refereren aan Piero della Francesca, een van de grote meesters van de vroege Italiaanse Renaissance. Ook revitaliseerde hij zijn voorliefde voor de zogeheten ‘naïeve’ kunst van Henri Rousseau.