Chris Beekman, De afvallige van de Stijl

Chris Beekman (Den Haag 1887-Blaricum 1964) is een vergeten De Stijl-kunstenaar, maar één van de meest politiek actieve kunstenaars verbonden aan deze beweging. Hij was vanaf 1917 betrokken bij De Stijl maar keerde zich in 1919 van de groep af. Beekman was bevriend met links-radicalen als Bart van der Leck, Peter Alma en Robert van ’t Hoff. Zijn werken uit de beginjaren van De Stijl laten een grote vrijheid zien in geometrische vorm en kleur. In 1919 kreeg hij ruzie met De Stijl-voorman Theo van Doesburg. De aanleiding is een politieke actie: een petitie van kunstenaars gericht aan de Nederlandse regering om de communicatie met Russische geestverwanten weer mogelijk te maken. Van Doesburg verwijt Beekman De Stijl te willen politiseren en het komt tot een breuk. Beekman blijft eerst nog abstract werken, maar komt tot de conclusie dat abstractie een doodlopende weg is: de revolutie is meer gebaat bij figuratieve kunst met een sterk sociale inslag.

In deze tentoonstelling is de breuk met De Stijl goed te volgen, Beekman zoekt gedesillusioneerd een weg terug de figuratie, zoals in Rusland ook kunstenaars als Malevich deden.

De tentoonstelling brengt, naast zijn werk van direct voor, tijdens en na de De Stijl-periode, ook de directe context waarin Beekman werkte in beeld. Zo zijn er banden met onder meer Bart van der Leck en Piet Mondriaan, met wie hij in Laren bevriend raakte, en is ook werk te zien van Jacob Bendien, Johan van Hell, Ferdinand Erfmann en vroeg, abstract werk van Carel Willink.