Anna

Direct nadat Anna Verweij-Verschuure eind jaren vijftig met de kunstacademie stopt, begint ze te experimenteren met materialen en technieken. Vanaf 1958 zet ze haar kunstenaarscarrière voort onder enkel haar voornaam. Niet lang daarna legt Anna zich volledig toe op textiel, het materiaal dat ze haar gehele loopbaan trouw zal blijven. Aanvankelijk stort ze zich op het ontwerpen van uitbundige abstract-expressionistische wandkleden; vanaf halverwege de jaren zestig maken deze plaats voor figuratief, conceptueel werk met persoonlijk karakter. Vaak neemt ze haar eigen lichaam als vertrekpunt: de omtrek van of verwijzing naar het menselijke figuur is een rode draad in haar oeuvre.

Maar ook Anna’s werk op papier krijgt een plek in de tentoonstelling, waaronder twee tekeningen van haarzelf in een denkbeeldige tuin. De begroeiing bestaat uit geschreven woorden als ‘tegel’, ‘groen’ en ‘vingerhoedskruid’. En ook met autobiografische teksten en gedachtestromen vult Anna haar tuin en maakt ze het tot een speels en komisch geheel. Haar andere ontwerptekeningen getuigen eveneens van een humoristische, tekstuele benadering van kunst, en wijzen bovendien op een thema dat ook voorkomt in haar textielwerk. Haar oeuvre staat in het teken van transitie – gedaanteveranderingen, bloei, groei of juist verdwijning. Zo kunnen haar kleine hangende sculpturen gemaakt van drukknoopjes in één ruk van hun vorm ontdaan worden.