Ann Veronica Janssens

“Bewustzijnsverruimend”, “grensoverschrijdend”, “er is geen begin, geen midden en geen eind”. Het zijn maar een paar van de beschrijvingen die vallen als er wordt gepraat over het werk van Ann Veronica Janssens. Het zijn niet enkel bejubelingen, maar ook observaties. Want hoe stel je grenzen aan een werk dat geen vorm heeft? Dat voor meer dan de helft tot stand komt in het bewustzijn van de kijker?

Vanuit een fascinatie voor ruimte was Janssens bijna architect geworden. Om te experimenteren met ruimte, te werken met licht. Maar ze vindt in de studie architectuur niet wat ze zoekt. Sindsdien werkt ze op haar eigen manier, gaat ze op zoek naar haar eigen vormentaal. En breekt ze vooral uit de ruimte, op zoek naar een vormeloze, ontastbare ervaring. Zo creëert ze een kamer vol dichte mist waarin de bezoeker alle gevoel voor oriëntatie verliest. Of ze vult een kamer met zo’n groot geluid dat het gebouw zelf erdoor tot leven lijkt te komen (in ‘Begin the Beguine’).

Ze beeldhouwt met licht, ruimte en klank, is gefascineerd door vloeistoffen, zonsverduisteringen en fysische experimenten. Haar werkwijze maakt Ann Veronica Janssens tot een volstrekt unieke kunstenares, iemand die bouwt met bijna niets om tot een wereld van gewaarwordingen te komen.