100 Cries after Munch | Sarkis

Sarkis (1938 Istanbul, woont en werkt in Parijs sinds 1964) zijn eerste solotentoonstelling in Galerie de Zaal was in 1993 (Warmte en Licht). Hij is bekend bij velen die zijn grote project Ballads in de Onderzeebootloods in Rotterdam in 2012 hebben gezien en ook van zijn solopresentatie Respiro in de Biënnale van Venetië in 2015.

Zijn nieuwe tentoonstelling in Delft is 100 Cries after Munch. Het middelpunt is een rek met 100 olieverfschilderingen op papier. Sarkis is al heel lang gefascineerd door Edvard Munch. Hij volgt al zijn tentoonstellingen en is een groot kenner van het oeuvre. Vaak laat Sarkis het werk van Munch in zijn eigen kunstwerken weerspiegelen. Voor dit werk herhaalde hij 100 x de schreeuw van Edvard Munch, met olieverf op papier geschilderd. Het is alsof Sarkis het oeuvre van vroegere kunstenaars nieuw leven inblaast. Het wordt uit het verleden naar nu gehaald en voorzien van zijn handschrift ontstaat er een nieuwe eenheid.

Sarkis heeft meerdere kunstenaars in zijn werk opgenomen zoals Edvard Munch, Vincent Van Gogh, Arnold Schönberg en Joseph Beuys, en dat ook gemengd met anonieme, zoals het hieronder weergegeven recente werk van hem. Het samengaan van vroegere schoonheid en hedendaagse is haast niet duidelijker te ondergaan. Waarbij schoonheid moet gezien worden als de expressie van kunstenaars die de werkelijke waarden van leven laten zien, in alle opzichten, als een waarschuwing, om niet af te glijden naar afgestompt denken en gedrag.

Beeldmateriaal
Foto 1: 100 Cries after Munch, 2014, detail
Foto 2: La Photography Arménienne avec Munch et Van Gogh, 2016, collage van anonieme Armeense foto uit1910,
reproducties van Munch en Van Gogh en een rol tape,
c-print op dibond/aluminium, 111,5×84,5cm, rol tape 2,5x16cm
Foto 3: 100 Cries after Munch, 2014, 100 x olieverf op Arch 300g papier, elk 32x24cm, rek 158x95x68cm