BREAKING #71
Chihuahua
‘Kies er maar eentje uit,’ zei ze uitnodigend terwijl we naar een soort cavia’s keken met gesloten ogen. Ik vroeg me ongemakkelijk af hoe we tot een keuze moesten komen, maar ze verzekerde me dat het vanzelf zou gaan. En dus hield ze er ons steeds een voor waar we vertwijfeld naar keken, tot die ene voorbijkwam waarom we moesten lachen: ‘Die hoort bij jullie,’ zei ze beslist.
Vooraf aan dit hondje hadden we maandenlang elke avond de hondenencyclopedie bestudeerd. We hadden per ras de voors en tegens afgewogen, totdat zoon – die als achtjarige angsten te overwinnen had en daarbij een huisvriend kon gebruiken – wist wat hij wilde en tot een oorverdovende keuze kwam: een chihuahua.

Met enige overredingskracht wisten we hem te bewegen tot een ander klein diersoort: een Cavelier King Charles Spaniel. Hondje is inmiddels vijftien jaar oud en zijn biografie is verknoopt met alle leden van deze roedel, maar terwijl ik dit schrijf, ligt hij naast me en verkeert hij tussen leven en dood.
Dierenarts vond gisteren dat een hond zonder levensverwachting een spuitje verdient, maar ik gunde hem (en mezelf) zijn mand. Toen ik vanochtend over de rand van mijn bed keek, sloeg hij zijn ogen naar me op – oei, dat kolossale verschil tussen iets wat ademt of koud is.
Als iets waarvan we houden doodmoe is en volledig stilvalt, zien we het voor ons geestesoog vol energie bewegen. Als iets vertrekt, zien we wat het ons bracht. Zo dacht ik dat ik er voor hondje was, maar hondje was er natuurlijk al die tijd voor mij.
Schrijf je in voor de kunstbrief en ontvang elke woensdag een nieuwe BREAKING-de-week-column van Nicole Ex in je inbox.