BREAKING #34
Ottolenghi
‘You’re late to the party,’ zegt ze spottend als ik uitweid over de talenten van mijn nieuwe vriend, die ik nota bene via haar heb leren kennen. Maar al ben ik de allerlaatste in de rij, ik ga onverstoorbaar door en zeg verrukt:
‘Die man maakt van knolselderij nog een kalkoen!’
Nu houdt ze haar hoofd scheef en geeft ze zich gewonnen, terwijl ze met een kop koffie aan mijn aanrecht staat en door Flavour (2020) bladert, een van de laatste kookboeken van mijn, jouw, ieders Ottolenghi.
Zijn eerdere boeken Sweet en Simple zwierven al een tijd verstoft en verweesd door de keuken. Ik keek er wel eens in, nam mij het maken van een gerecht voor, om dat plan ruim voor de avond viel weer te verlaten.
Met het vertrek van de zonen was het plezier om te koken weg. En dan was daar nog die andere T-splitsing – dat man een bourgondische stijl van leven heeft, en ik vlees, vis en steeds vaker zuivel weer. Zo vertaalde een hoeksteenwereldklimaatcrisis zich in een leeg bord.
Dit weekend maakte ik de Pittige Paddenstoelenlasagne uit Flavour. Ik kocht wilde paddenstoelen, oesterzwammen, eekhoorntjesbrood en kastanjechampignons bij een marktkraam die op een sprookjesbos leek, en kookte vanaf de ochtend tot diep in de middag aan mijn kruidige meesterwerk waarvan alle ingrediënten stoofden en gaarden: ‘Heerlijk, oer, intens,’ zei man blij verrast.
Mijn terugkeer naar de keuken kwam door Saar, de eindredacteur, daar aan de overkant van mijn aanrecht, die mijn reisgenoot naar de Auvergne was, waar ze met gemak uit Ottolenghi kookte en simpele gerechten maakte met de meest intense geuren en smaken. Als ik, zoals zij, weer iemand kan aansteken, ben ik gelukkig.
Vanochtendvroeg kwam ik man tegen bij het koffiezetapparaat in de keuken:
‘Hé Nicolenghi, wat eten we vanavond?’
Schrijf je in voor de kunstbrief en ontvang elke woensdag een nieuwe BREAKING-de-week-column van Nicole Ex in je inbox.