Nieuw wereldbeeld | Editorial #33

‘In de herfst liepen we als redactie door Florence en wist de stad ons opnieuw te  verrassen. Niet alleen door haar schoonheid, maar vooral door wat die schoonheid teweeg had gebracht,’ schrijft Nicole Ex in haar editorial van het nieuwe lentenummer. ‘Wat voor omwenteling had zich hier afgespeeld? Hoe had een nieuw wereldbeeld, dat zich op het gedachtegoed van de antieken baseerde, zo snel postgevat en tot ongekende voorspoed geleid?’ vroeg ze zich af. Lees hier verder.

Nieuw wereldbeeld

In de herfst liepen we als redactie door Florence en wist de stad ons opnieuw te ­verrassen. Niet alleen door haar schoonheid, maar vooral door wat die schoonheid teweeg had gebracht. Wat voor omwenteling had zich hier afgespeeld? Hoe had een nieuw wereldbeeld, dat zich op het gedachtegoed van de antieken baseerde, zo snel postgevat en tot ongekende voorspoed geleid? Dat nieuwe, oude wereldbeeld was door de boekdrukkunst opgelaaid en verspreid en had met de herontdekking en functie van schoonheid te maken. Schoonheid is waarheid en waarheid is geluk, leerde de alom gevierde Griekse filosoof Aristoteles, wiens denkbeelden lange tijd in de ban waren geweest.

In de kunst zou het éénpuntsperspectief worden ontwikkeld, dat verdwijnpunt, waardoor je diepte en ruimte ervaart als je voor een schilderij staat. Een perspectief dat precies aansloot bij het idee dat niet langer God, maar de mens het centrum van de wereld was. Een besef dat door Michelangelo zou worden vertaald in tekeningen en voorstellingen met machtige en krachtige lichamen. Het is een wereldbeeld dat niet langer stand houdt.

Er spreekt hoop uit die renaissance. In een relatief korte periode kan een ander wereldbeeld vlamvatten. Aangespoord door grote ontwikkelingen en ontdekkingen, of een enkele filosoof, kan er een nieuw verhaal ontstaan. En dat is nodig, want dat we op een doodlopende weg zitten, daarvan hebben we elkaar inmiddels wel overtuigd. Toch kun je een auto maar op één manier uit de slip trekken: niet door naar de vangrail te kijken, maar je blik te richten op een stip aan de horizon. In wat voor een wereld willen wij leven? Hoe zou een wedergeboorte eruit kunnen zien? Kunnen we een manier bedenken waarop de liefde voor altijd blijft (zoals Corita Kent pleit op de cover) maar vooral ook voorrang krijgt?

Tijdens het maken van dit nummer kregen we een bijzonder boek aangereikt van de kunstenaar en denker James Bridle (1980), die op de schouders van giganten staat om tot een tintelende en eigenzinnige synthese te komen. Wie Bridles boek Manieren van zijn (2023) leest, ondergaat een transformatie en kijkt voorgoed anders naar deze wereld waarin werkelijk alles intelligent en met elkaar verbonden is: ‘Als we ons blikveld verruimen, beseffen we dat alles elkaar beïnvloedt en begrijpen we dat al die onderlinge relaties betekenis hebben, dat wat belangrijk is niet in dingen schuilt, maar in relaties; wat ertoe doet speelt zich niet in maar tussen ons af.’ 

Het is een fascinerende tijd om in te leven. Leef niet alsof het je laatste dag is. Leef alsof het je eerste dag is.

– Nicole Ex
hoofdredacteur 

Dit is het editorial van See All This #33.
Bestel het nummer hier >