De relativiteit van alles

Zijn totaalinstallatie met de titel The Relativity of Matter werd lovend ontvangen, en ook buiten zijn werk blijkt Levi van Veluw talent te hebben voor relativeren. Kunst ziet hij als werk: ‘In mijn vrije tijd wil ik zo min mogelijk met kunst te maken hebben.’

Je hebt zojuist – in vijf minuten – een zelfportret gemaakt. Lijkt het een beetje?

Ja, ik herken mijzelf.

Levi van Veluw – zelfportret in vijf minuten

Lijk je op een ‘echte kunstenaar’?

Ik hoop het niet, hoewel ik eigenlijk geen idee heb hoe een echte kunstenaar eruitziet. Volgens mij is dat stereotype beeld niet heel positief…

Wanneer wist je dat je kunstenaar wilde worden?

Ik heb altijd getekend en dingen gemaakt, daar ben ik mee opgegroeid. Op de kunstacademie heb ik getwijfeld of ik eigenlijk wel kunstenaar wilde worden. Maar met samenwerken moest ik altijd concessies doen, dus bleek autonoom werken toch de beste keuze.

Hoe zou je leven eruitzien als je geen kunstenaar was geworden?

Dan was ik graag naar een technische universiteit gegaan.

Met wat voor materiaal werk je het liefst en waarom?

Hout, daar kan je praktisch alles van maken. Bij veel materialen heb je direct een associatie, zoals kunststof je direct doet denken aan iets artificieels en moderns. Daar is lastig omheen te werken, met hout heb je daar veel minder last van.

Wat is jouw thema?

Dit verandert continu, op dit moment gaat het werk over de logica en denkprocessen van de mens in relatie tot de natuur en alle materie om ons heen.

Hoe denk/hoop je dat mensen zich over honderd jaar jouw werk herinneren?

Hopelijk wordt het werk nog tentoongesteld en belandt het niet in een opslag. Dat zou het mooiste zijn: dat mensen het zich niet hoeven te herinneren maar er nog steeds naar kunnen kijken.

Welke prijzen heb je gewonnen?

In het begin won ik vooral fotografieprijzen, zoals Photographer of the Year van de IPA Awards. Vorig jaar kreeg ik de publieksprijs van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs.

Prijzen zijn leuk voor je cv en naamsbekendheid. Maar voor mij is de grootste prijs als ik weer een kans krijg om een grote solotentoonstelling te maken op een prominente plek. Een project waar ik mij voor langere tijd op kan focussen. Mijn project The Relativity of Matter (zie video) in Marres [Huis voor Hedendaagse Cultuur in Maastricht, red.] was zo’n project waarbij alles op zijn plek viel, een mooie plek, een ambitieuze directeur, budget, bezoekers en nauwelijks concessies.

Wat is jouw definitie van kunst?

Het definiëren van kunst is het meest onzinnige wat je kan doen. Wat je ook zegt; het is per definitie niet waar, want kunst is volledig subjectief en kan dus alles zijn zolang iemand vindt dat het kunst is. Je afvragen of iets kunst is, is daarom ook irrelevant. Het is enkel onze drang om iets wat lastig te begrijpen is toch in een hokje te plaatsen.

Beschrijf je atelier.

Het ligt op het Hembrugterrein aan het Noordzeekanaal in Zaandam. Het Terrein is 42,5 hectare groot en staat vol met monumentale gebouwen. Tot 2003 werd hier munitie gemaakt. Mijn atelier werd gebruikt voor het persen van springstoffen. Het werd casco opgeleverd en binnen heb ik alles laten verbouwen. Het is een vrijstaand gebouw van 400m2 en ligt in het bos. Beneden is de werkplaats, opslag en tekenruimte, boven het kantoor.

Uitzicht vanaf werkplek

Hoe ziet je dagelijkse routine eruit als je aan een project werkt?
Soms een beetje saai, maar wel effectief. Het werk wordt steeds complexer dus dat vergt structuur en discipline.

7:00 wekker
8:00 brengen we Abe naar de crèche.
8:30 koffie
9:00 assistenten komen binnen we beginnen met werken
13:00 als het even kan buiten lunch
16:00 koffie
18:00 Abe ophalen van crèche
19:00 eten
23:00 slapen

Wie zijn je kunstenaarsvrienden?

In mijn vrienden en kennissenkring heb ik niet echt kunstenaars. Mijn beste vrienden van de academie zijn iets anders gaan doen en de assistenten zijn allemaal productontwerpers.

Verzamel je zelf kunst en van wie?

Nee, in mijn vrije tijd wil ik zo min mogelijk met kunst te maken hebben. Voor mij is dat werk en thuis vind ik het fijn om daar even niet mee bezig te zijn.

Kan kunst de wereld veranderen?

Er verandert altijd iets, maar als je bedoelt dat kunst de wereldproblematiek kan oplossen, nee.

Waarom moeten lezers je expositie bezoeken?

Ik ben nu aan het opbouwen en sta tussen het werk. Het is echt heel bijzonder geworden! Vaak zijn galerietentoonstellingen heel statisch, maar omdat ik van Ron Mandos de gehele 300m2 mocht gebruiken, is het echt een museale tentoonstelling geworden met tekeningen, sculpturen en foto’s. Er staan ook twee installatie die je kan betreden. Achterin de ruimte komt een filmisch decor van 100 vierkante meter. Het is een tentoonstelling die je echt moet bezoeken, want via foto’s zie en ervaar je misschien maar 60 procent. Het is een dynamisch geheel geworden met alleen maar nieuw werk!