Een clash tussen fotografie en textiel

Berend Strik combineert fotografie met textiel door die twee aan elkaar te stikken. ‘Ik vraag me wel eens af of ze straks, in de hemel van goede kunstenaars, zullen zeggen dat ik te veel heb geborduurd.’

Je hebt zojuist – in vijf minuten – een zelfportret gemaakt. Lijkt het een beetje?

‘Nee, het heeft meer te maken met mijn binnenkant, met wat ik probeer te vertellen, dan met mijn uiterlijk.’

Zelfportret in vijf minuten

Wanneer wist je dat je kunstenaar wilde worden?

‘Toen ik de brugklas voor de tweede keer moest doen. Dat tweede jaar kreeg ik een nieuwe, artistiekere tekendocent, met een snor en een sjaaltje. Hij noemde zich ‘beeldend vormer’. De eerste tekening die ik in zijn les maakte, liet hij heel theatraal aan iedereen zien. Op dat moment heb ik mijn reden van bestaan gevonden. Hij regelde een ruimte voor mij alleen, waar ik alle pauzes tekenend doorbracht.’

Hoe zou je leven eruit zien als je geen kunstenaar was geworden?

‘Ik voel geen enkele andere optie dan kunstenaar te zijn. Als ik geen kunstenaar was geworden, was ik onder een tram gekomen.’

Met wat voor materiaal werk je het liefst en waarom?

‘Ik werk graag met de clash tussen fotografie en textiel. Met een camera kijk je ín dingen en met textiel kijk je óp dingen.’

Hoe denk/hoop je dat mensen zich over honderd jaar jouw werk herinneren?

‘Ik vraag me wel eens af: als er een hemel is van goede kunstenaars – Michelangelo, Dürer, Koolhaas, Buñuel – zullen ze dan zeggen dat ik te veel heb geborduurd? Ik probeer breder te werken, maar kom altijd weer terug op het bestikken van een foto. Dat ervaar ik niet als beperking, ik kom steeds dieper in die keuze.’

Wat is het uitzicht vanaf je werkplek?

Uitzicht vanaf werkplek

Welke prijzen heb je gewonnen?

‘De meest recente prijs die ik won was de Thuringen prijs. En de Dorothea von Stetten Kunstpreis vond ik interessant omdat die me liet kennismaken met heel veel interviewers, waardoor ik een expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam kreeg. Buitenlandse erkenning helpt mee om binnenlands succes te vergroten.’

Wat is jouw definitie van kunst? Een citaat van een ander mag ook.

‘De eerste definitie van kunst die ik ooit hoorde (maar nooit helemaal heb begrepen) was deze: “kunst is het medicijn dat de gemeenschap neemt tegen de ergste ziekte van de geest: de corruptie van het bewustzijn.” – Dit is een uitspraak van diezelfde tekendocent met snor en sjaal.’

Heb je een vaste routine?

‘Vroeg naar m’n atelier, zolang door als ik kan, en dan naar huis.’

Wat hangt er thuis aan je muur?

‘Een opengesprongen geel vierkant van Robert Mangold: ik zie er zowel een opgaande, als ondergaande zon in.’

Aan de muur: Robert Mangold, Imperfect Circle #2 (1973)

Welk kunstwerk had je graag zelf gemaakt of bedacht?

‘Ik had de muziek van Wagner willen schrijven.’

Kan kunst de wereld veranderen?

‘Ja. De immateriële kracht van kunst en cultuur zorgt dat de materiële wereld zijn inhoudelijke schoonheid krijgt.’

Beschrijf kort de totstandkoming van je nieuwste werk.

‘Ik maakte foto’s in studio’s van andere kunstenaars en bewerkte die door stof op de foto vast te stikken. Ik gebruikte drie soorten stof: fluweel voor tastbare diepte, organza voor een transparante laag, als water, en tule dat meer of minder het zicht ontneemt, afhankelijk van de grootte van de gaatjes.’

Waarom moeten lezers je expositie bezoeken?

‘Ik verbind het uitzicht van die kunstenaar toen met ons uitzicht nu. Ik maak zo tijd als het ware korter. Door een foto van de vloer van Jackson Pollock te bewerken bijvoorbeeld, biedt het beeld herkenning en tegelijkertijd potentie voor nieuw werk. Zo kom ik dichter bij de geschiedenis. Hoe anders zou je na die grootheden nog werk kunnen maken?’