Interview met Sven Kroner

Als Sven Kroner (1973) geen schilder was, was hij boswachter geworden. Zijn werk is een afspiegeling van de wereld zoals hij die ziet: ‘tegelijkertijd realistisch en abstract.’

Je hebt zojuist – in vijf minuten – een zelfportret gemaakt. Lijkt het een beetje?
‘Ik denk het wel. Ik heb m’n blauwe pet heel vaak op.’

Zelfportret in vijf minuten

Beschrijf jezelf in een paar woorden?
‘Soms een dromer, dan weer een realist.’

Op welk moment wist je dat je kunstenaar wilde worden?
‘Tot mijn veertiende deed ik veel aan sport. Op een dag brak ik m’n been en kon ik wekenlang niet bewegen. Een vriendin van mijn zus bracht me aquarelverf. Sindsdien ben ik niet meer gestopt met schilderen.’

Wat zou je zijn als je geen kunstenaar was?
‘Boswachter.’

Met welk materiaal werk je het liefst en waarom?
‘Acrylverf. Verschrikkelijk materiaal. Puur plastic! Maar ik heb ermee leren werken. Het is nu te laat om ermee te stoppen.’

Wat is het uitzicht vanaf je werkplek?

uitzicht vanaf werkplek

Heb je een opvallende (dagelijkse) gewoonte?
‘Sinds ik ben gestopt met roken, ben ik verslaafd aan Fisherman`s Friend. De groene, zonder streepjes.’

Wat neem je jezelf vaak voor?
‘Nieuwsgierig blijven.’

Wat is jouw thema?
‘De wereld door de spiegel van de schilderkunst: zowel realistisch als abstract. Het is mijn interpretatie van de wereld.’

Welk kunstwerk had je graag zelf gemaakt of bedacht?
‘Een werk van mijn vrouw, Simone Lucas; De slapers (2008)’

Simone Lucas, De Slapers (2008)

Wat is kunst voor/volgens jou?
‘Avontuur, ontdekking, verbijstering, jezelf verliezen.’

Titel en korte uitleg van je nieuwste werk?
‘Im Aquarium 1: Een paar maanden terug kocht ik een aquarium voor mij dochter. Door de kleuren lijkt de hele kamer wel een aquarium. Een kunstenaar moet ook leven in een klein en tegelijkertijd groot universum, waarin hij rondzwemt als en vis. Onder invloed van herinneringen, van boeken en afbeeldingen, het uitzicht om hem heen.’