Cy Twombly

Domein

Cy Twombly verruilde Amerika voor Rome. De stad waar hij een nieuwe wereld ontdekt. Met zijn Italiaanse vrouw bewoont hij een spectaculair palazzo met voor ieder een eigen vleugel.

P. Horst, Cy Twombly Condé Nast, Vogue
Fig 1. P. Horst, Cy Twombly Condé Nast, Vogue

Openbaring

Cy Twombly (1928-2011) – de Amerikaanse kunstenaar bekend van zijn grote abstracte doeken vol historische, literaire en erotische verwijzingen – reist in de jaren vijftig met vriend en kunstenaar Robert Rauschenberg door Italië. In Rome ontdekt Twombly een nieuwe wereld: ‘Het is als een openbaring, om al die fantastische kamers te vinden in een huis waarvan je niet wist dat het bestond.’ In 1959 verhuist hij naar dit zeventiende-eeuwse Palazzo aan de Via di Monserrato in Rome.

‘Ik word beïnvloed door alles wat ik zie, een schilderij, maar ook een glimp van de lucht’

- — - Cy Twombly

Decadent

Twombly hield graag de mysteries rondom hem in stand. Hij mijdde de publiciteit, en gaf in zijn hele carrière slechts twee interviews. De reportage voor Vogue in 1966, met foto’s van Horst P. Horst werden dan ook legendarisch op zichzelf. Ze versterkten zijn imago van rebelse kunstenaar en ‘bohemian aristocrat’: hij was de grote outsider, te chic en te modieus voor een Amerikaanse kunstenaar. Of, in Twombly’s eigen woorden: ‘I look plain alcoholically decadent.’

P. Horst, Cy Twombly, Condé Nast, Vogue
Fig 2. P. Horst, Cy Twombly, Condé Nast, Vogue

Spartaans

Dat ‘decadente’ lijkt vooral te slaan op de beelden van het extravagante interieur van de andere kamers van het palazzo, het deel waar Twombly’s vrouw Tatiana en zoon Alessandro woonden. De rococo-stoelen en marmeren bustes staan in groot contrast met het leren bed in de verder lege, spartaanse woon- en werkruimten van Twombly. Want volgens Alessandro hield zijn vader niet van comfort. Lange tijd had hij slechts één lamp, bij zijn bed, en gebruikte hij een zaklamp in de rest van zijn vertrekken.

Tatiana

In de meeste artikelen die verschenen over Twombly’s palazzo werd de kunstenaar geprezen om zijn onnavolgbare gevoel voor stijl. Maar in de recent verschenen biografie over Twombly (zie p. 115) wordt juist zijn vrouw, kunstenaar Tatiana Franchetti, aangewezen als degene met de legendarische smaak.

Barthes

Twombly’s werk, zoals Hyperion (to Keats) hierboven, laat zich niet gemakkelijk omschrijven, maar als we dat aan iemand kunnen overlaten, dan is dat filosoof en criticus Roland Barthes: ‘Eigenlijk zijn Twombly’s schilderijen grote, mediterrane kamers, heet en lichtgevend, met elementen die er verdwaald uitzien, in ruimtes die de geest wil invullen.’

 

Recente verhalen