Deze zomer vielen mijn kinderen in slaap bij het geluid van hamers en beitels op hout. Op de binnenplaats van kasteel Baexem verwerden eeuwenoude lindebomen tot wormsels. Schilder, beeldhouwer en muzikant Peter Schuyff  liet de ene na de andere onder zijn handen torderen rondom hun as. Hij had ergens mee af te rekenen, leek het wel. De groeiende berg houtspaanders beloofde een goed vuur en dat werd 't. Nu staan de sculpturen tot 14 januari in Brussel in galerie 'Sorry we're closed'.

Struinend vanuit de dikke stadswarmte stuitte ik op een koele berghelling. Een zegen. De Deense documentairemaker en analoog-fotograaf Adam Jeppesen (1978) maakte een expeditie van 487 dagen van Arctica naar Antarctica (wat is ook al weer noord en wat zuid?). In het Foam zijn in de tentoonstelling Out of Camp de majestueuze stille landschappen te zien waarin je ziet wat hij zag. Een aantal werken vouwde hij klein om ze, weer uitgevouwen, in mooi-dunne eiken lijstjes te zetten.

Fotografe Beth Moon maakte een ronde over onze planeet en vond oerbomen, sommige duizenden jaar oud, in Yemen, Florida en Madagascar. In haar boek 'Ancient trees: Portraits of Time' de verbluffende portretten van deze laatste stille helden die koekeloeren naar de bokkensprongen van de tijd. Ik denk dat iedere zwevende kiezer deze bomen eens in de ogen zou moet kijken...

Of onbestemdheid de mooiste vertaling van 'indeterminacy' is, vraag ik me af, maar het is me dan ook een wat ongrijpbaar begrip. Beeldend kunstenares Dove Bradshaw uit New York was in de jaren 70 pionier  op het gebied van de 'indeterminancy' in de kunsten. Haar materialen leverde ze over aan de alchemie en de elementen. Haar erosie-sculpturen en -kristallen die - heus - reageren op signalen van radiotelescopen van Jupiter, zijn te zien in verschillende internationale musea van naam, maar waren tot op heden nooit eerder in Nederland te zien. Tot 31 december is nu haar tentoonstelling Spent te zien bij Zone2Source - platform voor kunst, natuur en technologie in het Amstelpark in Amsterdam.