Lea Lublin

Pretty Brilliant Women in the Arts

Vrouwen hebben kunst gemaakt door een geschiedenis heen die hen lange tijd negeerde – toen de eerste edities van canonieke boeken als Jansons History of Art en Gombrichs The Story of Art werden gepubliceerd, kwam er geen enkele vrouwelijke kunstenaar in voor. Met de serie Pretty Brilliant: Women in the Arts willen we heel maken wat lange tijd een half verhaal was en breiden we de canon uit met 583 vrouwelijke kunstenaars, onder wie Lea Lublin.

Lea Lublin, Mon fils (My son), 1968
Fig 1. Lea Lublin, Mon fils (My son), 1968, Museum of Modern Art (MoMA), New York | Scala
tekst: Catherine de Zegher

Toen Lea Lublin (1929-1999) in 1965 Argentinië verliet voor Parijs, zette ze een punt achter haar carrière als schilder. Met haar nieuwe serie Voir Clair – een assemblage van overgeschilderde reproducties voorzien van ruitenwissers – nodigde ze het publiek uit om los te komen van geconditioneerde reacties op mythische en heroïsche figuren.

In 1968, in een van haar eerste performances getiteld Mon fils (Mijn zoon), exposeerde Lublin samen met haar zoon. Zoals ze er zelf ooit over vertelde: ‘In mei 1968, toen iedereen op straat was om een nieuwe vrijheid te eisen, besloot ik een werk te maken dat de realiteit en de weergave ervan confronteerde door een gebeurtenis te exposeren die mijn leven onomkeerbaar had veranderd: de geboorte van mijn zoon. Was het de geboorte zelf die me deed focussen op ervaring? Of was het een nieuw bewustzijn van mezelf als vrouw? Of waren het de gebeurtenissen in Frankrijk in mei 1968 en hun eis dat het leven moest veranderen? Ervaring is het samenkomen van diverse elementen, van het individu en de sociale context, van geschiedenis en Geschiedenis.’

De plek van vrouwen in de geschiedenis en maatschappij werd een belangrijk thema voor Lublin. In haar performance Dissolution dans l’eau uit 1978 wierp ze een groot spandoek in de Seine met daarop verschillende vooroordelen over vrouwen.

Een jaar later werd Lublins Le Milieu du tableau tentoongesteld, een serie tekeningen en teksten op doek rond de figuur van Artemisia Gentileschi. Het markeerde een keerpunt in haar carrière, omdat ze zich steeds meer ging richten op het blootleggen van het ‘niet-geziene’ in beelden – hun psychologische diepte en wat ze omschreef als diachrone onderdrukkingen. Haar onderzoeken naar het ‘niet-gezegde’ en de ‘oppervlakte’-lezingen van historische schilderijen weerspiegelen een diep analytische benadering. Met behulp van media als video en fotografie probeerde ze verborgen betekenissen bloot te leggen, waarbij ze zich soms beriep op de taal van het modernisme met zijn opvallende primaire kleuren.

Lea Lublin is te zien in See All This #38: Pretty Brilliant Women in the Arts vol. III. Bestel hier een exemplaar.

Recente verhalen