Hoofdredacteur Nicole Ex

Over de Negen Straatjes

Voor het nieuwe lentenummer vroegen we een aantal Amsterdammers naar de favoriete plekken uit hun buurt. Onze gids in de Negen Straatjes is Nicole Ex schrijver en oprichter en hoofdredacteur van See All This kunstmagazine, dat sinds januari is gevestigd aan de Herengracht in Amsterdam. Ex schrijft elke week een persoonlijke column die je kunt lezen via seeallthis.com/nieuwsbrief.

Dit is een uitnodiging om de wereld van See All This te betreden — reis verder en verlies jezelf.

fotografie: Daan Kamerman
Nicole Ex at the office of See All This
Fig 1. Nicole Ex
fotografie: Daan Kamerman
SAT:

Welk vooroordeel bestaat er over je buurt?

NE:

We zitten met de redactie op de gracht. Dan weet je het wel: een plek die wordt bevolkt door van die “grachtengordeltypes”. Kan ik iemand ongelijk geven? Nee, natuurlijk niet. Ik ben zelf een typisch grachtengordeltype, tenminste als dat betekent dat dat iemand is die smoorverliefd is op dit ongeëvenaarde grondplan, iemand die gek is op lindebomen in de lente en iemand die altijd weer vervoerd kan raken door het water in de gracht dat de lucht spiegelt of het licht dat uit de huizen stroomt. En dan is er ook nog dat licht achter die ramen zelf – die uitnodiging die daar van uitgaat en dat voor altijd veilig thuis willen komen achter zo’n raam. En nu brandt er op Herengracht 368, hoog bovenin, achter twee ronde en twee toogramen, zo maar het licht van See All This, in een van de zeventiende-eeuwse Cromhouthuizen. We zitten boven de Vrije Academie, met prachtige collegezalen voor kunstgeschiedenis en filosofie, en een bar met een omsloten tuin, waarin vroeger onder andere de lakens werden gebleekt.

SAT:

Wat is typisch voor je buurt?

NE:

We zijn hier kortgeleden naartoe verhuisd. We moeten de omgeving nog beter verkennen, maar wat me opvalt is dat er nog veel winkels en plekken zijn die er in mijn studententijd al waren: Athenaeum Boekhandel, vintage kledingwinkel Zipper, Café de Pels en die kleine bakkerij op de hoek van de Heisteeg, met stroopwafels zo groot als flensjes. Voor we hier kwamen zaten we vijf minuten verderop. Op een steenworp afstand en toch voelt alles anders. Het is eenzelfde beleving als wanneer je in het huis van je buren staat, of in het appartement onder of boven je, dat je denkt: hoe kan dit hetzelfde pand, dezelfde straat of dezelfde buurt zijn? Het verschil met de Herengracht rondom de Vijzelstraat is dat er veel kantoren zitten, terwijl hier, ter hoogte van de Leidsestraat, meer wordt gewoond, plus dat de gracht wordt doorkruist door die verleidelijke negen straatjes, waardoor het levendig is. De bewoners van Amsterdam kunnen verwend zijn en pedant doen – een nare trek van stedelingen, niet alleen van Amsterdammers (terwijl ze nog geen dag op het platteland kunnen overleven) – maar ik heb het idee dat ze de afgelopen jaren weer wat aardiger zijn geworden. Dat kan goed mijn roze bril zijn, want door de verhuizing vind ik Amsterdam met zijn 1500 bruggen weer de mooiste stad van de wereld.
Weet je dat het water dat door de grachten stroomde tot 1872 zout was? Het was verbonden met de Zuiderzee, je had eb en vloed tot in het centrum. Amsterdam is inderdaad het Venetië van het Noorden. Ik had ooit het plan om de Gouden Bocht in die Venetiaanse perzik- en okerkleur te schilderen om te zien hoe onze hoofdstad er dan bij lag – dat is er duidelijk nooit van gekomen.’The residents of Amsterdam can be spoiled and pedantic - a nasty trait of city dwellers, not just Amsterdamers (when they couldn't even survive a day in the country) - but I feel they have become a bit nicer again in recent years. That may well be my rose-coloured glasses, because the move makes me think Amsterdam, with its 1,500 bridges, is the most beautiful city in the world again. Did you know that the water flowing through the canals was salty until 1872? It was connected to the Zuiderzee, you had ebb and flow all the way to the city centre. Amsterdam is indeed the Venice of the North. I once had the plan to paint the Golden Bend in that Venetian peach and ochre colour to see what our capital looked like then - it obviously never came to pass.

Recente verhalen