Rondingen uit vierkantjes

Op 5 september begint een nieuw seizoen van het AVROTROS-programma Het geheim van de Meester, waarin kunstenaar en presentator Jasper Krabbé samen met een team van topexperts zes uiteenlopende Nederlandse meesterwerken reconstrueert. Jasper schrijft ook voor See All This – in het komende nummer over het werk van de Schotse kunstenaar Nick Smith, die het begrip ‘stalenkaart’ naar een heel ander plan heeft getild. Hieronder een fragment uit het artikel van Jasper Krabbé.

Voor een schilder begint alles met zijn materiaal. Met marterharen kwasten, handgeschept papier van een obscure papiermolen, fijn Belgisch schilderslinnen, sappige olieverf, burijnen, spalters en spantangen. Hier, in dit gerei, ligt het potentieel van wat hij uiteindelijk creëren zal, al opgesloten.

Stalenkaart

Maar het meest inspirerende van dat creatieve proces is het uitzoeken van de kleuren. Karmijnrood, ultramarijnblauw, veronesegroen, liefst van een handgeschilderde stalenkaart zoals verffabrikant Old Holland die nog maakt. Het moet zo’n stalenkaart zijn geweest waarbij zich aan de Schotse kunstenaar Nick Smith (1980) het moment openbaarde waarop iedere kunstenaar hoopt: de aha-erlebnis, het scharnierpunt waarop zijn werk kantelt. Hij moet het patroon van kleuren op de stalenkaart met RAL-nummers eronder gezien hebben, de geometrie van het grid, en daarmee de oneindige mogelijkheden.

Nick Smith zag pixels in de rangschikking van kleuren en de mogelijkheid daar iets menselijks van te maken, iets zachts zelfs. Van dichtbij zien we kleurgradaties van huid met hier en daar de suggestie van schaduw.

Nick Smith, Sonnet 61, Fair Youth Sequence Shakespeare

Shakespeare

De magie van Smiths kunst is meer dan zinsbegoocheling. Hij baseerde het formaat van deze afbeelding op het aantal woorden in een liefdessonnet van Shakespeare. Zo wordt de proportie een mathematische vertaling van poëzie, waarbij de woorden op de plaats komen van de kleurennummers.

Is it thy will, thy image should keep open

My heavy eyelids to the weary night?

Dost thou desire my slumbers should be broken,

While shadows like to thee do mock my sight?

Is it thy spirit that thou send’st from thee

So far from home into my deeds to pry,

To find out shames and idle hours in me,

The scope and tenure of thy jealousy?

O no, thy love though much, is not so great,

It is my love that keeps mine eye awake,

Mine own true love that doth my rest defeat,

To play the watchman ever for thy sake.

For thee watch I, whilst thou dost wake elsewhere,

From me far off, with others all too near.

Het hele verhaal lees je in het herfstnummer van See All This. 15 september in de winkel.