Pretty Brilliant | Sarah Sze

Nadat haar oudtante was overleden, kreeg Sarah Sze een uitnodiging haar condoleance over te brengen door een kaarsje te branden via een speciale website. Hoe complex is het, het menselijk leven te herdenken in een virtuele ruimte, dacht ze. ‘Wat gaat er verloren wanneer je het strijken van de lucifer niet hoort; wanneer je geen rook ziet noch de smeltende druppels kaarsvet.’

Haar werken (ook te zien in See All This #20) zijn duizelingwekkende constellaties van objecten, alledaagse materialen en beelden, waarmee Sze ons een fysieke indruk geeft van die digitale wereld — als een ‘geëxplodeerde iPhone’, zo omschreef schrijver Zadie Smith de installatie Centrifuge (2017) van haar vriendin eens. Een wereld die wordt bepaald door een oneindige stroom aan beelden en informatie. Hoe verwerken we die? Wat blijft ons bij? Hoe werkt ons geheugen, onze verbeelding? Vragen die rijzen wanneer je Sze’s universum betreedt.

Sze studeerde architectuur en schilderkunst, maar beeldhouwkunst gaf haar de vrijheid om de grenzen tussen deze kunstvormen te vervagen; zo maakt ze collage-schilderijen, sculptuur-films, schilderijen-in-schilderijen en kinetische installaties. Het zijn werken die ze vaak naast elkaar exposeert en waaraan ze in de tentoonstellingsruimte nog werkt, waardoor het voelt alsof je je in haar studio waant.

Sarah Sze’s werk is tot en met 25 april 2021 tentoongesteld in Fondation Cartier in Parijs. Voor deze gelegenheid maakte ze Twice Twilight en Tracing Fallen Sky, twee nieuwe werken waarvoor ze zich liet inspireren door het planetarium en de pendulum — eeuwenoude instrumenten waarmee de kosmos in kaart gebracht kan worden — vanuit haar aanhoudende fascinatie voor wetenschappelijke modellen voor het meten van tijd en ruimte, en het kunnen verklaren van de natuurlijke wereld.

Fondation Cartier is momenteel gesloten, maar online kun je een deel van de tentoonstelling bekijken.
Zie hier Sarah Sze’s Night Into Day >