In haar dagboek uit 1959 beschrijft Nasreen Mohamedi de eindeloze patronen op het strand, gemaakt door krabben, en de zigzagmotieven die de golven achterlaten op het zand. Het is tekenend voor de observaties die ze vastlegt in haar dagboek: soms zijn het cryptische gedachten over landschap, stad en ruimte, soms zijn het emotionele bespiegelingen, zoals op zondag 9 december: ‘A day of thinking begins’ — zie haar dagboek hierboven en in het jubileumnummer van See All This.
Nasreen Mohamedi wordt geboren in 1937 in Karachi, India (nu Pakistan). In haar tienerjaren vertrekt ze naar Londen om te studeren aan de St. Martin’s School. Begin jaren zestig vervolgt ze haar studie in Parijs, waarna ze terugkeert naar India. Met haar metafysische, uiterst precieze, abstracte lijntekeningen is ze uniek voor haar tijd, een vrouwelijke kunstenaar in India, zonder een traditie om op voort te borduren. Haar werk wordt vaak gelinkt aan dat van Amerikaanse kunstenaar Agnes Martin (1912-2004) — beiden gebruikten de lijn en het grid om een ruimte te creëren voor aandacht, bewustzijn en contemplatie — maar door haar dagboeken weten we dat Mohamedi pas later in haar leven over Martins bestaan leerde.
In plaats daarvan schrijft ze over kunstenaars als Malevich en Kandinsky, die van blijvende invloed zijn op haar werk. Net als de vele reizen die ze maakt door Azië en het Midden-Oosten, en alles waar ze gaandeweg mee in aanraking komt: Islamitische architectuur en de Arabische taal, soefisme en zenboeddhisme, textiel en kalligrafie.
Wanneer bij Mohamedi de ziekte van Huntington, een zeldzame en ongeneeslijke aandoening, wordt geconstateerd, blijft ze experimenteren met dimensies, lijnen en vormen. Ze overlijdt in 1990, op 53-jarige leeftijd. In 2003 is haar eerste solotentoonstelling buiten India te zien in Talwar Gallery.
Reacties op Pretty Brilliant | Nasreen Mohamedi