Stel je voor ergens op de Atlantische Oceaan te drijven. Je zinkt langzaam onder de golven van deze sombere, uitgestrekte weidsheid. Terwijl je daalt, maakt licht plaats voor donker. Je gaat dieper, tot zelfs maar het kleinste flintertje bleek schijnsel uitdooft. Je wereld is er nu een van duisternis en stilte, met het gewicht van het water op je.
Je bereikt de bodem van de zee. Je verwacht er een woestenij aan te treffen, maar er is leven en er liggen gigantische splinters verstrooid. Deze bottenkathedralen zijn alles wat er nog over is van dode walvissen. In die botten huizen de Osedax, wormen die van deze overblijfselen leven. Deze kleine organismen werden niet zo lang geleden ontdekt en dwongen ons om onze gedachten over de oceanen bij te stellen. Kunstenaarsduo Edgar Cleijne en Ellen Gallagher raakten zo gefascineerd door dit fenomeen dat ze er een serie over maakten, Osedax, een installatie die bestaat uit 16mm film en beschilderde glazen dia’s.
In See All This #15 spreken we met het kunstenaarsduo in hun atelier in Rotterdam. Want hoewel er veel geschreven is over het oeuvre van de Amerikaanse Ellen Gallagher en haar werk is geëxposeerd in de meest prestigieuze musea ter wereld, is haar samenwerking met de Nederlandse kunstenaar Edgar Cleijne minder bekend.
Gallagher was geïntrigeerd geraakt door hoe de wetenschappelijke gemeenschap de ontdekking presenteerde, vertelt ze. ‘Het was verwant aan een literair fenomeen, zoals Moby Dick.’ En, voegt ze er later aan toe, de tunnels die deze wormen boren bedekken de botten met patronen, schrijfsels in een taal die niemand lezen kan. De dia’s projecteren abstracte beelden verwant aan vloeistof lichtshows uit de jaren zestig of de gemarmerde schutbladen van wetenschappelijke boeken uit de negentiende eeuw. De film projecteert een scheepswrak, een onderwaterdier, de sinistere aanwezigheid van een olieboorplatform in de nacht.
Lees het hele interview in See All This #15. Klik hier.
Reacties op Het gewicht van water | Edgar Cleijne & Ellen Gallagher