Toen de fantastische visionair en architect Richard Buckminster Fuller in de jaren veertig van de vorige eeuw een platte weergave van de aarde ontwierp, onderstreepte hij de gelijkwaardigheid van alle continenten, door ze te tonen als één eiland in één oceaan. De planeet zelf, die met meer dan twee miljoen kilometer per uur om de zon draait, doopte hij tot Spaceship Earth. Bucky, zoals hij werd genoemd, werd gedreven door de hoopvolle en allesomvattende vraag: ‘How to run this ship successfully for everyone on board?’
Ook in het grenzeloze oeuvre van nomadisch fotograaf Iwan Baan zien we de wereld als een eiland in de oceaan, zonder hiërarchie, zo lijkt het, en tegelijkertijd gericht op de uniciteit van de verschillende delen.
We hebben Iwan gevraagd met ons een wereldreis samen te stellen naar de meest hoopvolle plekken op aarde: waar natuur en vindingrijkheid samenkomen, en mensen het verschil maken. Wat hoopvol is volgens Iwan? Na de globalisering, die heeft gezorgd voor een soort monocultuur, zijn het die fascinerende, nieuwe versmelting tussen het lokale en het mondiale, en de inventiviteit van mensen, de veerkracht, die hem hoop geven.
Met Iwan reizen naar deze uitzonderlijke plekken, is de wereld zien zoals we hem nooit eerder zagen: onder de grond, vanuit de lucht, bruisend, overweldigend, betimmerd, bebouwd, vernieuwd, herrezen. Een onvermoeibaar verteller als Iwan maakt zelf reizen overbodig. Stoelriemen vast voor een duizelingwekkende en geestverruimende ervaring.
Vanuit de cockpit, uw gezagvoerder op deze papieren vlucht,
– Nicole Ex, hoofdredacteur
Dit is het editorial van See All This #22.
Bestel het nummer hier >
Reacties op Één wereld | Editorial #22