‘Een huis zoals ik’ | Casa Malaparte

Mij viel de lockdown wel mee. Als kunstenaar onderzoek ik al tien jaar stilte en ik vond de stille stad fascinerend. Een single vriendin noemde de lockdown een gevangenisregime. De vreemdste gevangenis die ik ken is Casa Malaparte op Capri.

tekst SARAH VAN SONSBEECK

Casa Malaparte, op het Italiaanse eiland Capri

Curzio Malaparte, de Italiaanse schrijver, journalist en vroege supporter van het fascisme onder Mussolini, ontwierp dit huis vanuit de gevangenis, waar hij terechtkwam omdat hij was veroordeeld voor het beledigen van een fascistische minister. Hij ontsloeg zijn architect Adalberto Libera, om zelf het ontwerp te voltooien voor ‘een huis zoals ik’ (‘casa come me’). Vastgeklonken aan de meest onbereikbare landtong van Capri, verrijst het als onverzettelijk roodstenen fort.

Brigitte Bardot in de film Le Mepris, dat zich afspeelt in Casa Malaparte

De eindeloze trappen naar het dak lijken op de trappartij van het kerkje bij zijn vroegere gevangenis. Het dak heeft geen balustrade; één verkeerde stap en je valt in zee. Binnen is het door surrealisme geïnspireerde interieur zo uitgevoerd dat het huis je steeds op je eigen nietigheid lijkt te wijzen. De tafel bestaat uit twee Romeinse zuilen met een boomlange plank als blad. De stevig omlijste ramen tonen het dreigende landschap. De openhaard heeft een achterwand van glas waardoor de zee in brand lijkt te staan.

Het interieur van Casa Malaparte, 1937

Goed, ik geef het toe, Casa Malaparte is misschien geen échte gevangenis. Toen Malaparte vrijkwam, nam hij zijn gevangenis met zich mee. ‘Het lot van een man is niet vrijheid, maar om vrij te zijn in een gevangenis’, schreef hij. Voor zijn vrijheid ontwierp hij zijn eigen lockdownparadijs.