De tuin van de toekomst

De nieuwsgierigheid van de mens is altijd onbegrensd geweest. Het dreef hem er keer op keer toe de vertrouwde en geordende omgeving te verlaten en de wildernis te betreden. De terra incognita had de belofte van nieuwe en betere levensomstandigheden. Die was blijkbaar sterker dan de diepe angst voor het onbekende of het wilde.In deze tijd begeven we ons in de natuur door een duinwandeling te maken, met de hond het bos in te lopen, of in de vakantie de bergen in te trekken.

Verdwalen, een onmisbaar ingrediënt van wildernis, is echter nauwelijks mogelijk. Echt verdwalen is niet meer weten waar je bent, niet meer weten wat te doen. Is overgave aan wat gaat komen, is gevaar, en een uitkomst die ongewis is. Onze huidige natuur-uitstapjes hebben we veilig en voorspelbaar gemaakt door middel van paden, wegwijzers en mobiele telefoon. Op een kaart van het huidige Nederland is de rode kleur van bebouwing dominant aanwezig. Overal zijn stenen gebouwen, wegen en straten, buizen en kabels, hekken en bordjes. De echte wildernis lijkt verdwenen.

 

Donald Loggins, Liz Christy in a community garden, New York City, 1970s, te zien in de tentoonstelling Garden Futures: Designing with Nature in het Vitra Design Museum, Weil am Rheim

Sinds we een huis kochten in Amsterdam-IJburg hebben we de bescheiden voortuin annex parkeerplaats aan zichzelf overgelaten. De vorige eigenaar had een aantal bloeiende planten, een rozenstruik en een heester laten staan. Na vijf jaar verwildering is de oorspronkelijke nieuwbouwwijk-ordening overgroeid en verdwenen. We hebben niet bijgehouden hoeveel plantensoorten zijn aan komen waaien, of hun zaden door vogels ernaartoe hebben laten transporteren. Het zijn er in ieder geval verbazingwekkend veel.

In de zon van het vroege voorjaar is het een komen en gaan van bijen, wespen en hommels. Zittend op je knieën ontdek je een miniatuurjungle. Deze diversiteit steekt schril af tegen de voortuin van de buurman, die slechts uit twee elementen bestaat: tegels en een ligusterhaag. Het geheel oogt overzichtelijk en is zogezegd onderhoudsvrij, en er is alle ruimte voor het parkeren van de auto en fiets. De aanblik van de twee aangrenzende tuinen lijkt op de ontmoeting, op mini-schaal, van twee van elkaar vervreemde wereldbeelden.

Lees het hele artikel in See All This #30.

See All This #30 – Paradise Found met Piet Oudolf.
Bestel het nummer hier >

Over de auteur

Peter den Dekker is auteur, tuinier en Tai Chi-docent. Hij heeft een achtergrond in Chinese studies en regeneratieve landbouw, en was onderdeel van het team dat het Groote Museum in Amsterdam ontwikkelde en realiseerde.

headerbeeld: Studio Céline Baumann, Parliament of Plants, 2019, digital print, te zien in de tentoonstelling Garden Futures: Designing with Nature in het Vitra Design Museum, Weil am Rheim