BREAKING #42 | Kip en ei

In de uitgestrekte polders van de Haarlemmermeer zit Silver Bullet in de hoek van haar hok al vijfentwintig dagen te broeden. ‘Het beestje is helemaal van de leg,’ zegt Ries bezorgd, ‘het is hartje winter en zij is broeds. Ik heb haar eieren geschouwd en ze zijn niet bevrucht, ik denk omdat die jonge haan nog moet leren richten.’

Ik heb vaak genoeg een haan op een platgedrukte kip zien zitten – zin om het te doen, krijg je er niet van, eerder zin om kip van haar vermeende ondergang te redden – maar nooit eerder heb ik me afgevraagd hoe dat met dat oefenen in richten zit: ‘Wat?!’ vraag ik licht gefrustreerd, ‘moet daar nou ook al voor worden doorgeleerd?!’

Ries zit niet te wachten op mijn gejeremieer dat alles oefening vraagt en nooit eens iets vanzelf gaat. Ze heeft de windeieren van Silver Bullet aan haar hoofd. Ze had er die nacht zelfs van gedroomd: ze had kuikens geregeld en als een geschenk naar de kribbe gebracht, maar die levendige donsjes waren te groot om Silver Bullet voor de gek te houden. Bullet had haar strak en gepikeerd aangekeken.

Leonora Carrington, The Giantess (The Guardian of the Egg), 1947

‘Kippen hebben van nature een kille blik,’ zeg ik lachend, ‘ze missen mimiek’. Maar noch mijn relativering, noch de weidse, berijpte duinen waar we vanaf het hoogste punt over uitkijken, bevrijden haar van haar bedrukte stemming. Het is tijd om de precaire situatie onder ogen te zien van ei, kriel en reuzin (zie Carringtons Giantess).

Liefste moeders, ga er niet teveel bovenop zitten, het komt goed,

Nicole Ex,
hoofdredacteur See All This