Niemand had Marlene Dumas ooit op het werk van Alice Neel (1900-1984) gewezen. Ze kwam jaren geleden toevallig een reproductie tegen, en was onmiddellijk gegrepen: ‘Ik heb bewondering voor die zweem van het onaffe in haar werk, voor de underkill. Als het klaar is, is het klaar.’
Alice is niet jong gestorven. En nee, niet alles wat ze schilderde was een meesterwerk. Maar kunst gaat niet (alleen) over meesters en hun werk. Het gaat ook over hun houding en hun vermetelheid. De weinig vleiende kritiek die ze over zich heen kreeg bij het naakte zelfportret als tachtigjarige, was onvergeeflijk dom. Alice heeft de ontroerendste schilderijen van zwangere vrouwen gemaakt die ik ooit heb gezien. En alhoewel niet bewust, denk ik dat mijn schilderij The Painter (1994) schatplichtig is alsmede een eerbetoon aan haar portret van Andy Warhol (1970), een van de allermooiste schilderijen van onze tijd.
Reacties op ‘Als het klaar is, is het klaar’ | Een ode aan Alice Neel