KUNSTENAARS

Lijkt het een beetje?

Interview met Sarah van Sonsbeeck

Het werk van Sarah van Sonsbeeck gaat over stilte, toeval en de schoonheid van mislukkingen. ‘Als je met mij samenwoont is er een risico dat je spullen vroeger of later kunst worden.’

Je hebt zojuist – in vijf minuten – een zelfportret gemaakt. Lijkt het een beetje?
‘Een beetje maar niet helemaal. In een spiegel is links rechts en rechts links. Dit is dus hoe ik er voor mezelf uitzie maar niet voor anderen.’

Zelfportret in vijf minuten

Beschrijf jezelf in een paar woorden?
‘Kunstenaar, stilte, goud.’

Heb je een opvallende (dagelijkse) gewoonte?
‘Ik fotografeer dingen die ik geknoeid heb, met name als ze op universums lijken. Omdat het universum een soort ongeluk is volgens sommige wetenschappers, dat vind ik een ontroerend idee.’

Wat is jouw thema?
‘Stilte en toeval en de schoonheid van mislukkingen.’

Wat is kunst voor/volgens jou?
‘Er is geen echte grens voor mij tussen kunst en leven, dus alles kan kunst zijn of worden. Als je met mij samenwoont is er een risico dat je spullen vroeger of later kunst worden.’

Wat hangt er thuis aan je muur?
‘Niet aan de muur maar op de grond: ik ruimde steeds de onderbroek van mijn vriendje op, maar moest toegeven dat die heel sculpturaal was, dus toen heb ik er één in massief aluminium nagemaakt en in de woonkamer neergelegd.’

Thuis op de grond: ‘private space marker’ 2017

Door wiens ogen word jij het liefst gezien?
‘Ik wil dat mijn werk gezien wordt en daarna kom ik zelf pas.’

Welk kunstwerk had je graag zelf gemaakt of bedacht? 
‘Ryan Gander: Degas’ ballerina die van haar sokkel af is en zit te roken.’

Ryan Gander, Little dancer

Van wie zou je het geweldig vinden dat hij/zij werk van je aankocht?
‘Joop van Caldenborgh.’

Titel en korte uitleg van je nieuwste werk?
‘In 2012 maakte ik de Anti Drone Tent van goudkleurige reddingsdeken die je onzichtbaar maakt voor de hitte scannende blik van drones. Nu heeft de actualiteit dit werk ingehaald: dagelijks zie ik foto’s van in gouden dekens gewikkelde vluchtelingen. Die wegwerp behuizing abstraheert ze tot anonieme ‘dingen’ waar de politiek over beslist. Ik wilde er een nieuw werk mee maken maar dat mislukte. Uiteindelijk heb ik de proppen van dat spul, zoals ze verdwaald in mijn studio lagen, nagemaakt met aluminium en bladgoud.’

Shelter #4 (2017)

Welke indruk wil je bij de kijker achterlaten?
‘Ik wil dat iedereen er zijn eigen invulling aan geeft.’

Als je één ding kon veranderen (aan de wereld)?
‘… het lot van die vluchtelingen.’


De expositie Some Lies Are Extremely Beautiful van Sarah van Sonsbeeck is tot en met 22 april te zien in Annet Gelink Gallery

Reacties op Interview met Sarah van Sonsbeeck

laat een reactie achter

Uw beoordeling