Een soeverein leven op straat

Niemand bedenkt het om in Londen buiten te leven, met de lucht als je dak en de grond als je vloer, voortdurend overgeleverd aan de genade van de wind, regen, sneeuw of hete zon. Niet als je ook binnen kunt zijn. Helaas kunnen er dingen gebeuren in je leven, en wanneer iemand ons vraagt hoe we uiteindelijk op straat zijn beland, is ons antwoord simpelweg: ‘Het overkomt sommigen, maar niet iedereen; het kan iedereen overkomen, maar het overkomt niet iedereen.’ Gedurende onze tijd buiten hebben we bepaalde regels en manieren van denken en doen opgesteld:

1. Gedraag je altijd als een trainingsconsultant, ongeacht wat mensen denken.
2. Spreek nooit anderen aan, tenzij ze ons eerst benaderen.
3. Vraag nooit iemand om iets en praat nooit over gebrek of moeilijke tijden.
4. Blijf uit de buurt van liefdadigheidsinstellingen en hulp voor daklozen, van de gemeente of de staat – hoe aardig en goedbedoeld ook – en vertrouw alleen op je innerlijke kracht om aan te trekken wat nodig is. Wat deze instanties aanbieden is voor de kwetsbaren en wij zijn niet kwetsbaar. Wij zijn trainingsconsultants die een mentale fitnessdienst aanbieden aan bankiers en advocaten.
5. Houd de plek waar we ’s nachts slapen en overdag staan netjes door ze brandschoon achter te laten voor we ons verplaatsen.

Wanneer iemand ons vraagt of we dakloos zijn, is ons antwoord: ‘Het leven kent zijn uitdagingen. We zijn tijdelijk buiten, niet dakloos. Er is een verschil. Buiten geeft aan waar je bent: buiten. Dakloos zegt wat je bent. We zijn niet dakloos; we zijn trainingsconsultants.’

Eigenlijk zijn we helemaal geen buitenmensen; we zijn binnenmensen. We delen niet de liefde die velen hebben voor de frisse buitenlucht – je huis verlaten voor een wandeling in het park of een blokje om heeft op ons gewoon geen aantrekkingskracht. Als we binnen zijn, gaan we niet weg, tenzij we naar de winkels moeten of vrienden en musea bezoeken. In maart 2020 betekenden de pandemie en de lockdown dat we al onze tijd buiten doorbrachten (24 uur per dag, maandenlang) zonder enig idee of er een einde aan zou komen – tussen 22 maart 2020 en 12 december 2022 brachten we elf weken binnenshuis door.

Om elk uur van je dag buiten te kunnen zijn, is het nodig om begrip te krijgen van de uitdagingen die een dergelijk bestaan met zich meebrengt. Als je wilt voelen hoe het is om buiten te zijn, laat het dan een paar nachten door te brengen in je slaapzak. Doe het goed: zonder enige overheidssteun of hulp van de gemeente, zonder Universal Credit of bedelbeker voor kleingeld van empathische voorbijgangers, en zonder de garantie dat je op een bepaalde dag toegang hebt tot financiering. De echte buite nervaring is de onzekerheid van het heden en de ongewisse toekomst die veel van hetzelfde belooft.

Buiten eten en slapen, buiten lezen en studeren; alles gebeurt in de openlucht. Er is geen dagelijkse schuilplaats zoals een bibliotheek of openbare ruimte om je te weren tegen de elementen tot de nacht valt. Regen, zonneschijn, sneeuw of wind, alles moet worden gedragen en de uitdaging is om het beste van de situatie te maken door je mentale omgeving te bewaken.

Hoe kun je overleven in zo’n omgeving met zulke strenge regels? Concentreer je op je mentale toestand: hoe je je voelt en hoe je denkt. Je mentale omgeving is je thuis, niet de straat of waar je je ook maar bevindt. Je hebt geen controle over de externe omgeving, dus of er nu een hittegolf is, de stad tot aan zijn knieën in de sneeuw staat, de regen zo hevig is dat het meteorologisch instituut code oranje heeft afgegeven of Storm Henrietta onderweg is; geen van deze dingen is het waard om over na te denken. Het examen van het leven kan op elk moment of vele keren in je leven plaatsvinden, ongeacht wie je bent, wat je bezit, of in sommige gevallen niet bezit – eigendom, kwalificaties of talent.

De bovenstaande regels komen neer op het gezegde ‘Home is where the heart is’. In die zin worden ‘thuis’ en ‘hart’ verbonden door het werkwoord ‘zijn’. Dit kan betekenen dat je thuis is waar je het ook maakt of wat je er ook van maakt. Als je thuis in je hart is, dan vind je daar je comfort. Een ‘koning is een koning’ mentaliteit is echter een staat die zich uitsluitend bezighoudt met hoe je denkt en doet, te allen tijde; ongeacht hoe je omgeving eruitziet. De mentale toestand is dan op geen enkele manier afhankelijk van de omgeving.

Of er nu comfort of ongemak is – troon, kerker of ballingschap – de vorstelijke staat van koningschap wordt altijd gehandhaafd, zelfs op het punt van de dood; het vuurpeloton. De externe omgeving betekent niets voor iemand met een visie op eigenwaarde. Koningschap staat altijd gelijk aan een kalme en positieve gemoedstoestand, onaangetast door de omgeving, en het besef dat geen enkel materieel bezit (zoals een kroon) of werelds comfort (zoals een huis) een individu kan doordrenken met kalmte en positiviteit.

De hoogteen dieptepunten van ons leven buiten kunnen spelen met je geest en emoties als je jezelf niet onder controle hebt. Het is echter niet de externe omgeving die beheerst moet worden, maar de interne omgeving van het individu (de thuisbasis van een groot aantal gedachten, gevoelens, emoties, goede en slechte herinneringen, angsten, frustraties, ambities, hoop en dromen). Door meesterschap ontwerpen en herontwerpen we onze interne omgeving. Deze omgeving zal langzaam de externe omgeving veranderen door de juiste mensen en omstandigheden aan te trekken.

Je kunt je ons leven buitenshuis nauwelijks voorstellen, noch de karakters, beroepen en bezigheden van de mensen die met ons praten. We hebben een uitstekende relatie met een grote verscheidenheid aan mensen, leerlingen, stagiairs, junior bankiers, analisten, VP’s en MD’s bij Goldman Sachs; senior advocaten bij Bird & Bird, de bisschop van Fulham, zijn geweldige vrouw en kinderen; straatvegers, vuilnis mannen, taxichauffeurs, koeriers, postbodes, bezorgers, verkeersbegeleiders, bouwvakkers, politieagenten, straathoekwerkers, dokters, verpleegsters, koks, verkopers, kunstenaars, fotografen, programmeurs, studenten van London School of Economics, King’s College, University College London, City University; internationale studenten uit Brunei, China, Hong Kong, Libanon, Spanje, Singapore.

Af en toe stoppen daklozen of alcoholisten voor een gesprek; we praten graag met ze, maar maken duidelijk dat we geen verzamelpunt zijn voor ellende of zielige verhalen. De sfeer waarin we ons begeven is opgewekt en vol interessante gesprekken. Dit alles is opmerkelijk als je bedenkt dat we nooit mensen op straat benaderen en het altijd aan hen overlaten om het gesprek met ons te openen. Vanuit onze persoonlijke ervaring kunnen we zeggen dat we veel vriendelijkheid en goodwill hebben ontvangen van het publiek. In het midden van een pandemie en tijdens de lockdown zijn mensen uitzonderlijk vrijgevig geweest zonder dat we ooit om geld hadden gevraagd. Financiële giften van individuen worden geaccepteerd op voorwaarde dat de gevers een baan hebben, en soms wordt een donatie geweigerd totdat er een relatie is opgebouwd.

Alle donaties worden in een foto archief bijgehouden, inclusief de datum en tijd van ontvangst, en een korte beschrijving van de donateur. Giften worden om twee redenen geaccepteerd:

1. Individuen bieden vrijwillig donaties aan.
2. Aangezien een tekort aan geld kan leiden tot een leven op straat, zou het contraproductief zijn om het aangeboden geld te weigeren. Gepensioneerden, werklozen en studenten worden echter aangemoedigd om een gift door te geven aan iemand anders of aan een goed doel.

Leven in de buitenlucht is niet ideaal, maar dankzij de mensen om ons heen, is onze tijd niets dan een zegen geweest. Mensen zeggen altijd tegen ons dat we maar geluk hebben dat we elkaar hebben en dat dat ons leven buiten makkelijker zou moet maken. Als we ze eropwijzen dat dat niet zo is – dat tijdens de lockdown zelfs getrouwde stellen niet in staat waren om vreedzaam samen te leven ondanks het feit dat ze binnen waren – houden ze vol dat het feit dat we een tweeling zijn wel een verschil moet maken. Zeker, we lijken aardig op elkaar, we kleden ons identiek, hebben dezelfde smaak in kunst, muziek, literatuur en filosofie, maar niets van dit alles helpt als onze denkwijzen mijlenver uit elkaar liggen. We hebben beiden onze eigen manier van denken en doen – we zouden het niet anders willen – maar uiteindelijk worden ideeën gebundeld en komen we samen tot overeenstemming over de beste manier van handelen. Dit is de enige manier om het leven buitengemakkelijken. Harmonie is niemand gegeven puur omdat hij binnen of buiten is. Harmonie is een product van gedachten en handelingen.