Grgur Akrap

Art Room

De lancering van ons nieuwe zomernummer, over de relatie tussen mens en dier, vieren we met deze Art Room met werk van Grgur Akrap (Zagreb, 1988). Schilderijen, zoals te zien in See All This #26, met vallende engelen, nobele centauren en dromerige voorstellingen in onwaarschijnlijke kleurcombinaties, waarmee hij onze diepe band met de natuurlijke wereld blootlegt.

tekst EMMA CLARKSON fotografie studio LUKA RADEK

Grgur Akrap<br />
‘Er is zo veel te vinden in olieverf, een materiaal dat veel geheimen herbergt’

‘Ik ben geboren in Zagreb in 1988, net voor het uiteenvallen van Joegoslavië. De eerste jaren van mijn leven kenmerkten zich door luchtalarmsirenes en zo nu en dan bezoeken aan een schuilkelder. De rest van mijn jeugd was kleurrijker. Ik herinner me dat ik met mijn vrienden boomhutten bouwde, hoewel we die nooit afmaakten omdat ’s nachts iemand zou afbreken wat we overdag hadden gebouwd. Dat is het eerste voorbeeld van creativiteit dat ik me kan herinneren. Ik kom niet per se uit een artistieke familie, dus ik ontdekte mijn liefde ervoor relatief laat in het leven. Daarvoor zwierf ik doelloos rond en verzamelde ik herinneringen.’

In 2013 studeerde Akrap af aan de Academie voor Schone Kunsten in Zagreb. Sindsdien is zijn werk te zien geweest in verschillende solo- en groepstentoonstellingen in Kroatië en galeries over de hele wereld.

‘Meestal breng ik het eerste uur in mijn studio door met observeren en het opzoeken van de stilte. Het enige geluid dat ik maakt komt van het kraken van de oude houten vloer wanneer ik heen en weer loop om een beeld beter te kunnen zien. Het begint allemaal met een enkele kleur die me in die onzichtbare binnenwereld trekt. Hier bouw ik alles omheen en probeer ik omstandigheden te creëren waarin de kleur zich natuurlijk zal gedragen. Hier vind ik mijn creatieve omgeving. Ik heb het gevoel dat er op dat moment niet veel verschil is tussen componeren en schilderen. Ik ben er zeker van dat kleuren vertaald kunnen worden in geluid. In die zin is het mijn doel om een melodieuze compositie te schilderen, die zijn harmonie ontleent aan de taal waarin het wordt uitgedrukt – de taal van de schilderkunst.‘

‘De dieren in mijn schilderij zijn geen verbeeldingen van de dierenwereld, maar eerder een vervormde weerspiegeling van de menselijke geest. De mensfiguren functioneren altijd in relatie tot die symbolische voorstelling. Bij het schilderen van deze scènes probeer ik een universele taal te spreken, losgezongen van een culturele of historische context. Ik houd niet van drama in mijn privéleven, maar ik gebruik het in mijn schilderij om een wereld van innerlijke strijd te construeren en om spanning te creëren.‘
‘De kunstenaars die ik interessant vind, zijn degenen wiens visuele stijl lijnrecht tegenover de mijne staat. Een van die tegenpolen is Luc Tuymans, die in één zweem van oneindige tonen zowel een helder idee als een realiteit weet te vangen. Ik haal zelden inspiratie uit beroemde en scherp gedefinieerde visuele stijlen. Ik zoek vaak naar werken gemaakt met de ogen van een kind.‘