Heden van het slavernijverleden

Een pagina uit een oud logboek van een scheepskapitein, met erop een simpele, handgeschreven zin: één meisje, twaalf jaar, 125 gulden. Een droge regel waarachter een onpeilbare zee van pijn en verdriet schuilgaan. Te zien in het Zeeuws Museum, als onderdeel van de tentoonstelling over de Trans-Atlantische slavenhandel. Toen het Wereldmuseum deze tentoonstelling in 2007 maakte, was dat om zichtbaar te maken hoe de gevolgen van de slavernij nog altijd nadreunen in het heden. Het Zeeuws Museum wilde dit gegeven opnieuw belichten, legt Maaike Ritsema uit: ‘Het verhaal over Zeeland kan niet verteld worden zonder iets te delen over het slavernijverleden.’ Want Zeeland verdiende grof geld aan de slavenhandel, Middelburg en Vlissingen waren zelfs de belangrijkste slavenhandelssteden van Nederland. Het Zeeuws Museum voegde een aantal elementen toe, zoals kartonnen borden met leuzen van een protestactie van BLM op het Abdijplein. Er is ook werk van kunstenaars als Remy Jungerman te zien. Ritsema: ‘Er worden veel persoonlijke verhalen verteld, onder andere door Gloria Wekker en Dorothy Blokland. En veel onderdelen zijn verrassend actueel. Het is niet alleen maar een historische tentoonstelling. Je krijgt continu aangereikt hoe het doorwerkt in het heden.’ 

Beeld:
Schoenen Hoofdpiet Erik van Muiswinkel Collectie Wereldmuseum
Anton de Kom Collectie Wereldmuseum