Berend Strik — Redefining Realness

 With one person, there’s lecturing, but with two characters, there’s a dialogue—immediately there’s a confrontation between the two. – Lucas Samaras, Interview Magazine, 26 februari 2009

Berend Striks zevende solotentoonstelling bij Galerie Fons Welters heeft de enigszins cryptische titel Redefining Realness. Strik had de expositie ook “ontheemd in de kunstwereld” kunnen noemen, want dat is een gevoel dat hem bekruipt wanneer hij om zich heen kijkt.

Het is te eenvoudig om te zeggen dat de kunstenaar zich daarom graag terugtrekt in zijn studio, een plaats om te werken en te reflecteren. Toch is die kunstenaarsstudio een project waar Strik zich al enkele jaren mee bezighoudt. Het verband tussen de creatieve ruimte en esthetische opvattingen van bekende en minder bekende kunstenaars is onderwerp van een serie werken die als uitgangspunt een door Strik gemaakte of gevonden foto hebben. Vervolgens wordt in dat beeld met gekleurd draad geborduurd, gestikt of geappliqueerd met fluweel en transparante stof. Op die manier kan Strik een extra laag aan de foto toevoegen en als het ware ín de fotografische ruimte werken. Bepaalde aspecten die de kunstenaar intrigeren worden door de gelaagdheid benadrukt en maken duidelijk dat Strik een bepaalde connectie voelt met de kunstenaar waar het werk over gaat.

Door dat het bestikken niet op het doek plaatsvindt maar er doorheen gaat heeft een werk twee zijden. De voorkant is de studio en de er nauw mee verbonden achterkant wordt uitgewerkt met associaties en andere ondersteunende beelden.

De voorkant van het werk dat Strik maakte over zijn bezoek aan de studio van Martha Rosler in Brooklyn toont bijvoorbeeld een prachtige plant waar het licht in gevangen zit en die een poëtische laag toevoegt aan de cerebraal overkomende Rosler. Op de achterkant staat een reeks afbeeldingen van vrouwen. ‘Historische heldinnen’ aldus Strik, ‘met wie hij Rosler, een uitgesproken feministe, in verband brengt’.

Deze voor- en achterkanten maken begrijpelijk waarom de uitspraak van Samaras over een dialoog met een andere kunstenaar of met een toeschouwer pas mogelijk wordt door de tweezijdigheid.