Beasting it Up | Benedikt Fischer

De mens woont in zijn lichaam; het is vertrouwd, altijd beschikbaar, maar – helaas – niet onfeilbaar. In een wereld van welvaart, overvloed en streven naar perfectie, willen velen ook het eigen lijf naar hun hand zetten. Liters zweet worden als plengoffer vergoten in sportscholen en stadsparken; via de mobiele telefoon volgen apps ieder lichamelijk proces en elke inspanning. In het verleden was het niet zo zeer gebrek aan beweging of de zucht naar volmaaktheid waarvoor de mens de steun van hogere machten aanriep, maar eerder zorgen, ziekte of gebrek. Gelukkig kon in die dagen de kerk bemiddelen: het achterlaten van een ex-voto in de juiste kapel beloofde dan heling en bescherming. Een praktijk die hier en daar nog altijd voortleeft.

Benedikt Fischers vroegere sieraden refereerden – door bouwhelmen als uitgangspunt te nemen – aan de beschutting van het lichaam. Door de ambachtelijk bewerking van sommige delen van hun oppervlak, transformeerde hij zijn stukken tot een soort hedendaagse amuletten. Zijn meest recente werk dat nu in de galerie gepresenteerd wordt, verwijst niet meer naar de bescherming van de mens, maar hoe het lichaam tegen de mens beschermd moet worden. De keus van materiaal en uitvoering speelt in dit werk opnieuw een prominente rol. Fischer maakte wederom grote abstracte, soms associatieve vormen, maar het verdere werkproces staat mijlenver af van zijn vroegere beeldtaal. De ontmoeting tussen een hard vlak enerzijds en anderzijds een plastische massa, is goeddeels ongecontroleerd en dus is het resultaat steeds ook van het toeval afhankelijk.