Nu we weer van de eerste lentedagen kunnen genieten, vind ik het altijd heerlijk om de Nederlandse natuur in te gaan. En dan verwacht je waarschijnlijk geen futuristisch, art-decogebouw waar het van lijkt alsof het elk moment kan gaan opstijgen. Ik heb het over Radio Kootwijk. Radio Kootwijk werd ontworpen door de Amsterdamse architect Julius Luthmann (1890-1973) die zich liet inspireren door het zendstation Telefunken in het Duitse Nauen, maar ook, waarom ook niet, door een grote interesse voor de Egyptische mythologie van de Sfinx. Vooral vanuit de lucht goed te herkennen.
Jarenlang diende Radio Kootwijk als zenderpark dat de communicatieverbinding tussen Nederland en haar koloniën mogelijk maakte, met name Nederlands-Indië. Het zendstation werd op 7 januari 1929 officieel geopend voor het publiek door koningin-moeder Emma met de legendarische woorden 'Hallo Bandoeng, hier Den Haag'. Den Haag, omdat eigenaar P&T, de voorloper van de P.T.T., daar gevestigd was. Het was de eerste draadloze transoceanische telegrafie via de lange golf. In 1980 werd de laatste en grootste zendmast (212 m hoog) neergehaald en is het iconische gebouw een vrijplaats voor verschillende doeleinden. Het gebouw werd vanaf de sluiting in 1980 een veelgebruikte locatie voor exposities en films. Onder andere voor de film Mindhunters (2004) met Christian Slater.
De zalige zondagen zijn elke eerste zondag van de maand; een middag vol theater, muziek, lunch en inspiratiewandeling in de natuur. Muziektheatervoorstellingen van onder andere huisgezelschap Theatergroep Plezant of vrienden van Plezant.
In de galerie tegenboschvanvreden – kleingeschreven – hangt werk van de Vlaamse fotograaf Tom Callemin. Bijzonder werk, want hij bereikt een punt dat velen hem niet zomaar nadoen. Het tussenmoment. Zo vlak voordat er iets gebeurt. Een verstilling die leidt tot een unheimlich gevoel. Het beeld van die grote man – vader – en dat meisje, met zijn grote handen voor de ogen van beiden. Het doet me denken. Zou het iets gruwelijks zijn waar ze niet naar willen kijken of willen ze juist niet herkenbaar op beeld? Callemin doet me beseffen dat de mens kwetsbaar is, vooral in de spotlight.
Voor See All This ben ik eens De Artis Bibliotheek ingedoken om me te laten verrassen met allerlei antieke prenten uit het dierenrijk: de Iconographia Zoologica. Vliegende vissen, vogels, alle mogelijke soorten apen. Dat werd in die tijd allemaal getekend en gearchiveerd. De bibliotheek is ontstaan na oprichting van het Zoölogisch Genootschap Natura Artis Magistra te Amsterdam in 1838, ter bevordering van de kennis van de natuurlijke historie. Sommige prenten zijn in hoge resolutie te bestellen en zullen niet misstaan in een lijst boven de bank. Maar het monumentale gebouw zelf is ook een bezoekje waard.
Als je nog kans hebt om de David Bowie expositie te bezoeken in het Groninger Museum, sla dan vooral de mime-video The Mask niet over. In een van de laatste zalen beneden, tussen een overvloed aan installaties, kostuums, artefacten – zelfs huissleutels van zijn eerste woning – is een kleine tv te zien. We zien hier Bowie als mimespeler – een van zijn vele talenten – in een minimale set, wit gekleed, schmink op zijn gezicht. Verrassend klein spel met grote impact. Na minuten ademloos gekeken te hebben dompelde ik me weer onder in de rest van het Bowie-circus.