In het Duitse Halberstadt is al sinds 2001 de langste performance ooit bezig: een orgel speelt daar tot het jaar 2640 het stuk 'As SLow aS Possible' (ASLSP) van experimenteel componist John Cage. Cage componeerde het stuk oorspronkelijk voor piano. Je speelt het stuk zo langzaam als een piano toelaat door tonen helemaal uit te laten klinken; een uitvoering van ASLSP duurt dan tussen de twintig en zestig minuten. Maar toen Cage dit stuk in 1987 arrangeerde voor orgel vervaagde de grens: op een elektrisch aangedreven orgel kan een toon in theorie eeuwenlang blijven doorklinken. De uitvoering in Halberstadt is met een duur van 639 jaar dus eigenlijk een compromis – niet zo langzaam als mogelijk, maar zo langzaam als praktisch haalbaar. Niettemin is het een indrukwekkend project. Het huidige akkoord klinkt in de Burchardkirche al sinds 2013; de volgende toonwisseling is op 5 september 2020. Het is ook een tragisch project – niemand zal ooit de hele uitvoering kunnen horen. Juist daarom is een bezoek aan de Burchardkirche van harte aan te raden: het is zowel een meditatie op de eindigheid als een muzikale performance.
In het verhaal ‘De bibliotheek van Babel’ (hier te lezen) beschrijft de Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges een bibliotheek waarin alle mogelijke combinaties van tekens voorkomen. Weliswaar is het grootste deel van de boeken een onbegrijpelijke kluwen van letters, maar ergens in de bibliotheek ligt een perfect exemplaar van Romeo and Juliet; ergens liggen de verloren werken van Tacitus; ergens ligt een perfect bewijs van de derde stelling van Fermat.
Dankzij de digitale magie van het internet is de Bibliotheek van Babel niet langer een fantasie. De website libraryofbabel.info biedt de gebruiker de mogelijkheid om te dwalen door de hallen van de bibliotheek: ontelbaar veel kamers met ontelbaar veel pagina’s – rond de 10^4677 boeken (tien tot de macht vierduizendzeshonderdzevenenzeventig boeken dus), waar je doorheen kunt klikken. De bibliotheek voelt soms alsof hij willekeurig is gegenereerd, maar in werkelijkheid is hij voor alle gebruikers hetzelfde: iedereen treft in dezelfde kamers op dezelfde planken dezelfde boeken. De website is ook een forum waar bezoekers hun vondsten kunnen delen: af en toe stuit iemand tussen de eindeloze ketens van letters op een woord of frase met betekenis. Het is van harte aan te bevelen om eens in deze bibliotheek te verdwalen.
De vrolijke anarchie van onschuld: halfnaakt in de modder spelen, de kat aan de staart trekken en in de gordijnen klimmen terwijl moeder aan het werk is. Fotograaf Alain Laboile heeft in de serie La famille het leven op het Franse platteland met zijn vrouw en zes kinderen vastgelegd in zwart-wit: een ontwapenende en poëtische expositie, met buitengewone composities waar het plezier en de beweging vanaf spat. Centre Céramique in Maastricht presenteert tot 20 maart de eerste Europese tentoonstelling van de autodidact Laboile.