Deze zomer introduceert See All This magazine een nieuwe rubriek: Het gedroomde museum. Bijzondere curatoren stellen hun ideale collectie samen. Alexander Pechtold – kunsthistoricus, veilingmeester, politicus – trapt af. Robbert Ammerlaan interviewde hem tussen de formatie door.
In zijn werkkamer, in het statige gebouw van de Tweede Kamer, buigt hij zich over zijn favoriete werken, die verspreid liggen over zijn roze tapijt. ‘Als ik het zelf moet karakteriseren, zeg ik: het is nogal een nationale keuze. Aan de behoudende kant. Het is ook een ratjetoe. Voor mij is de rode lijn: wat vind ik mooi en de moeite waard, waarmee heb ik een persoonlijke band?’
‘Zit er lijn in? Nee!
Is het een ratjetoe? Ja!’
Zijn voorliefde voor kunst heeft hij niet per se van zijn ouders meegekregen. ‘Kunst nam bij ons thuis een bescheiden plaats in. Een schilderij van een moeder met kind, en verder restanten uit het huis van mijn grootouders. Mijn overgrootmoeder was de échte kunstliefhebber van de familie. Zij liep veilingen af en heeft een mooie collectie bijeengebracht. Als ik het aan iemand te danken heb, dan is het aan haar.’
Nadat hij uit huis ging, begon hij aan een studie rechten in Leiden. ‘Na een paar maanden verveelde ik me dood. Een clubgenoot die kunstgeschiedenis studeerde, wilde wel iets anders, en halverwege het studiejaar hebben we onze collegekaarten geruild. Hij is advocaat geworden, ik kunsthistoricus. Kunst is het verhaal van de mens, van het ontstaan van de vrijheid van geest. Het is zuurstof, beschaving, vooruitgang, menselijkheid.’
‘Mijn gedroomde museum bevindt zich niet in een gebouw, maar tussen de mensen. Als expositieruimte kies ik liever voor de stationshal van het Centraal Station in Utrecht, dan voor het Rijksmuseum.’
Eén van de werken die een plaats verdient in Pechtolds museum is Het puttertje van Carel Fabritius. ‘Dit is het eerst kunstwerk dat mij ontroerde, waar ik verliefd op werd. Ik heb er als kind met open mond naar staan kijken. Na afloop kreeg ik er een ansichtkaart van, uit de museumwinkel. Toen al had het dilemma mij onmiddellijk te pakken: is het een mooi, gelukkig vogeltje dat daar vrolijk kwettert? Of is het een droevig vogeltje dat aan dat kettinkje gevangen wordt gehouden?’
Bekijk Pechtolds complete selectie in See All This #6.
Reacties op Het gedroomde museum van Alexander Pechtold
Pechtold wil geen nieuw discours starten, hij verteld over zijn droommuseum en dat is op een openbare plek. Waarom moet een droom iets vernieuwend zijn? Terug naar de schoolbanken gaan zal de visie van een kunsthistoricus op een fictief museum niet veranderen...