In 400 jaar reis je door de collectie van de Oude Meester Cornelis van Haarlem naar Sandro Chia, een zogeheten Italiaanse ‘Transavantgardist’. Maar wat hebben hun schilderijen eigenlijk met elkaar te maken?
Niets. Ja, behalve dan dat oud directeur Wim Beeren ze indertijd tegelijk voor de aankoopcommissie presenteerde en met het ene schilderij de aankoop van het andere legitimeerde.
Oude, figuratieve kunst was in de tweede helft van de jaren zeventig niet interessant voor een directeur die van Museum Boijmans Van Beuningen een bolwerk van moderne en eigentijdse kunst wilde maken. Beeren kocht bij voorkeur abstracte monumentale sculpturen van Amerikaanse kunstenaars.
Toen brak echter het tijdperk aan van de Nieuwe Wilde Schilders uit Duitsland en de Italiaanse Transavantgardisten die de Oude Schilderkunst ineens in een nieuw daglicht stelden. De kunstgeschiedenis werd herschreven. En Jeroen Giltaij, net benoemd tot conservator oude kunst, was erbij.
